چرا آلمانی‌ها می‌خواهند صندلی هواپیما را از «پوست کاکتوس و تور ماهیگیری» بسازند؟
یک شرکت آلمانی به نام «ریکارو» (Recaro) در همین چارچوب صندلی‌هایی متشکل از مواد سازگار با محیط زیست ساخته است.
اول صبح؛ مسافران خطوط هوایی ممکن است به زودی روی صندلی‌های ساخته شده از پوست کاکتوس و تورهای ماهیگیری بنشینند، چرا که صنعت هوانوردی به سختی در تلاش است تا تقریباً هر کاری را برای تبدیل خود به یک صنعت حمل و نقل پایدار انجام می‌دهد.
یک شرکت آلمانی به نام «ریکارو» (Recaro) در همین چارچوب صندلی‌هایی متشکل از مواد سازگار با محیط زیست ساخته است.
تشکچه این صندلی‌های کلاس اقتصادی از فوم بازیافتی تشکیل شده که از تشک‌های قدیمی گرفته شده‌اند. تکیه‌گاه‌های این صندلی‌ها نیز حاوی چوب و ترکیبی از چوب‌پنبه است.
جیب توری این صندلی‌ها نیز که در پشت آن‌ها نصب می‌شود، از تورهای ماهیگیری رهاشده در دریاها و دریاچه‌ها ساخته شده است. از پوست کاکتوس نیز به عنوان جایگزینی برای چرم پلاستیکی یا چرم حیوانی روکش آن‌ها استفاده شده است.
سازندگان می‌گویند یکی از ملزومات طراحی پایدار صندلی‌ها این بود که آن‌ها سنگین‌تر از یک صندلی معمولی نباشند تا به این صورت به مصرف سوخت هواپیما اضافه نشود.
مارک هیلر، مدیر اجرایی شرکت ریکارو، که با محصول تازه در نمایشگاه هوایی سنگاپور شرکت کرده بود در این باره گفت: «قطعات به کار رفته باید وزن یکسان یا حتی کمتر از وزن قطعات سنتی صندلی‌ها داشته باشند. در غیر این صورت، کمکی نخواهند کرد.»
بنابراعلام وی، این صندلی‌ها که ۸۰ درصد از مواد قابل بازیافت ساخته شده‌اند در سال جاری به صورت تجاری در دسترس خواهند بود و انتظار می‌رود اولین تحویل آن‌ها حداکثر در سال ۲۰۲۵ انجام شود؛ چرا که برخی از قطعات آن‌ها هنوز نیاز به دریافت تاییدیه و مجوز دارند.
به گفته وی از هم‌اکنون شرکت‌های هواپیمایی «ایر ایندیا» هند و «ساوت‌وست» آمریکا به صف مشتریان این صندلی‌ها پیوسته‌اند.
خطوط هوایی در سراسر جهان برای رسیدن به هدف صنعت عاری از کربن تا سال ۲۰۵۰ سخت در تلاش هستند، به ویژه که فشار دولت‌ها برای کاهش سریعتر انتشار گازهای گلخانه‌ای افزایش یافته است.
در نمایشگاه هوایی سنگاپور در ماه فوریه رفع چالش‌های پایداری در صنعت هوانوردی به عنوان دغدغه‌ای غالب مطرح شد و غرفه‌ها در تلاش بودند هر کدام محصول تولیدی خود را در این چارچوب عرضه کنند.
این در شرایطی است که بزرگترین آلاینده و عامل انتشار گازهای گلخانه‌ای در هواپیماها سوخت آن‌ها است. در حال حاضر سوخت‌های پایدار و جایگزینی (برای مثال متشکل از روغن‌های پسماند یا مواد اولیه کشاورزی) برای این کار پیشنهاد شده است، با این حال تولید این سوخت‌ها به زحمت ۱ درصد از کل نیاز این صنعت را تامین می‌کند.