فال حافظ ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳/ راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بینظیر اشعارش را پیوند آنها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بیجهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زدهاند.
راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
ما را ز منع عقل مترسان و میبیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست
از چشم خود بپرس که ما را که میکشد
جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست
او را به چشم پاک توان دید، چون هلال
هر دیده جای جلوه آن ماه پاره نیست
فرصت شمر طریقه رندی که این نشان.
چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست
نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ رو
حیران آن دلم که کم از سنگ خاره نیست
تفسیر عرفانی:
۱- این نیت راهی سخت و طولانی در پیش دارد. بویژه رقیبان زیادی در کمین میباشند که آنان نیز منتظر فرصت و حاسد موفقیت این راه میباشند. پس اگر قصد کامیابی داری، باید بر سرعت کار و تلاش خود بیفزایی و از اراده و علاقه خود حقیقاً کمک بگیری.
۲- در مسیر پیشرفت و تعالی گام بر میدارید. پس لحظهای درنگ را جایز نمیدانم، چون رقبا گوش به زنگ میباشند و اگر بر اسب تلاش و علاقه سوار شوی، پیروزی و کامیابیتان، حتمی است. ابداً تردید نداشته باش که نگرانی شما بیمورد و بیجهت میباشد، زیرا در کار خیر، حاجت هیچ استخارهای نمیباشد.
تعبیر غزل:
راه عشق رهی پرخطر است و در جولانگاه عشق عقل راه ندارد. راهی که تو انتخاب کردهای اگرچه راهی سخت و دشوار است، ولی بهترین انتخاب است. پس بیآنکه درنگ کنی و فرصت را از دست بدهی کارت را به انجام برسان و به سرزنشهای دیگران توجه نداشته باش که همه این حرفها از روی نادانی است. اگر میخواهی به گنجهای مادی و معنوی برسی وقت عمل فرا رسیده است.