فال حافظ ۲۶ خرداد ماه۱۴۰۳/ به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و ششم خرداد ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود

که جوش شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود

حدیث عشق که از حرف و صوت مستغنیست

به ناله دف و نی در خروش و ولوله بود

مباحثی که در آن مجلس جنون می‌رفت

ورای مدرسه و قال و قیل مسئله بود

دل از کرشمه ساقی به شکر بود، ولی

ز نامساعدی بختش اندکی گله بود

قیاس کردم و آن چشم جادوانه مست

هزار ساحر، چون سامریش در گله بود

بگفتمش به لبم بوسه‌ای حوالت کن

به خنده گفت کی‌ات با من این معامله بود

ز اخترم نظری سعد در ره است که دوش

میان ماه و رخ یار من مقابله بود

دهان یار که درمان درد حافظ داشت

فغان که وقت مروت چه تنگ حوصله بود

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت ۳ و آخر می‌فرماید:

بحث و گفتگویی که در آن محفل عشق و شوریدگی وجود داشت، فراتر از حد دریافت اهل مکتب و برتر از گفتگو در مسایل عقلی می‌باشد.

* دهان دوست که علاج درد حافظ است، به بوسه شیرین معشوق وابسته بود. فریاد و فغان از آن که در هنگام بخشش بسیار، کم گنجایش و سخت مضایقه نشان داد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- شخصی به شما حسادت می‌ورزد. او دارای قیافه‌ای سبزگون، موهای رنگ شده شرابی، قدی کوتاه و بینی کشیده دارد که از او بر حذر باشید.

تعبیر غزل:

به تازگی دچار درگیری‌های جدید فکری و مشغولیات ذهنی شده‌ای و این برایت نوعی سرگردانی به وجود آورده. نگران و حیران نباش که کارها بر وفق مراد است، فقط به خاطر داشته باش که پای از حد و حدود خود فراتر نگذاری و برای رسیدن به مقصود، صبر و حوصله به خرج دهی و پله پله پیش بروی.