فال حافظ ۲۶ شهریور ماه ۱۴۰۳/ چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.
تفال امروز بیست و ششم شهریور ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:
چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم
کز چاکران پیر مغان کمترین منم
هرگز به یمن عاطفت پیر می‌فروش
ساغر تهی نشد ز می‌صاف روشنم
از جاه عشق و دولت رندان پاکباز
پیوسته صدر مصطبه‌ها بود مسکنم
درشان من به دردکشی ظن بد مبر
کآلوده گشت جامه، ولی پاکدامنم
شهباز دست پادشهم این چه حالت است
کز یاد برده‌اند هوای نشیمنم
حیف است بلبلی چو من اکنون در این قفس
با این لسان عذب که خامش چو سوسنم
آب و هوای فارس عجب سفله‌پرور است
کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم
حافظ به زیر خرقه قدح تا به کی کشی
در بزم خواجه پرده ز کارت برافکنم
تورانشه خجسته که در من یزید فضل
شد منت مواهب او طوق گردنم
تفسیر عرفانی:
۱- صدق و صفای باطن شما زبان زد خاص و عام می‌باشد. به همین جهت خداوند به شما محبت فراوان دارد و چه بسیار مشکلات شما را حل کرده است. اطرافیان شما را نشناخته اند. بدین جهت است که عده‌ای از روی حسادت، بی‌خردی و از روی کج فهمی طعنه می‌زنند. شما ناراحت نباشید بلکه با اراده‌ای قوی و مصمم گام بدارید تا موفق شوید و چشم‌ها را خیره کنید.
۲- این نیت با کمی درایت قابل اجراست، اما نیاز به زمان دارد و زمان خود به خود همه مسائل را حل می‌کند.
تعبیر غزل:
در تمام سال‌های زندگی خود به دنبال کار و فعالیت بوده‌ای و تاکنون از مال دنیا تقریبا بی‌نیاز شده ای، اما اکنون احساس تنهایی و خستگی می‌کنی. به دنبال همزبان و مونسی هستی که تو را درک کند. در این کار مصرانه اقدام کن و فرصت را از دست نده که صلاح تو در این است.