فال حافظ ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۳/ میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هجدهم آبان ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

مرحباای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من

بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست

سر ز مستی برنگیرد تا به صبح روز حشر

هر که، چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست

بس نگویم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک

دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوست

گر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا

خاک راهی‌کان مشرف گردد از اقدام دوست

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

حافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز

زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست

تفسیر عرفانی:

در این غزل، حافظ با زبان عاشقانه و عارفانه، به بیان عشق و دلدادگی خود به معشوق می‌پردازد. او از پیک عشق می‌خواهد تا پیام او را به محبوب برساند و از او می‌خواهد تا به یاد او باشد. شاعر در این غزل، به توصیف حال خود و معشوق پرداخته و از دوری و فراق شکایت دارد.

تعبیر غزل:

زودتر از زود اخباری که انتظارش را می‌کشیدی دریافت خواهی کرد که باعث تسکین دلت خواهد شد. دوستی معتمد و فداکار هستی که اطرافیان می‌توانند با خیالی آسوده به رفاقت تو تکیه داشته باشند.

به عهدهایی که بسته‌ای وفادار هستی و هرگز و در هیچ شرایطی پیمانت را لگدمال نمی‌کنی که همین مسئله برایت خوش یمن است. از دیگران نیز توقع داری که در پاسخ به این همه وفا و اعتماد، در مقابلت بی‌وفایی نداشته باشند. اگر می‌خواهی دلت به جمال یار روشن شود باید تلاش کنی. زندگی را سخت نگیر و از رنجاندن دل آدم‌ها بپرهیز. محبت به دیگران بپاش، امید را سرلوحه زندگی‌ات قرار بده و هرگز از یاد پروردگار غفلت نورز.