فال حافظ ۴ آذر ماه ۱۴۰۳/ فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.
تفال امروز چهارم آذر ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:
اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد
نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد
اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر
چگونه کشتی از این ورطه بلا ببرد
فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک
که کس نبود که دستی از این دغا ببرد
گذار بر ظلمات است خضر راهی کو
مباد کآتش محرومی آب ما ببرد
دل ضعیفم از آن می‌کشد به طرف چمن
که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد
طبیب عشق منم باده ده که این معجون
فراغت آرد و اندیشه خطا ببرد
بسوخت حافظ و کس حال او به یار نگفت
مگر نسیم پیامی خدای را ببرد
تفسیر عرفانی:
۱- در زندگی سعی و تلاش کنید که به دنبال خواسته‌های بی‌اساس نباشید و اندیشه‌های نادرست را از سر بیرون کنید، زیرا همین عوامل موجب شده که مدت‌ها با تردید و دل مشغولی زندگی کنید و دچار دردسرهای فراوانی شوید. بطوریکه جلوی فعلالیت شما را گرفته است. باید بدانی انسان برای فعالیت و مبارزه خلق شده و تمام اختراعات و اکتشافات برخاسته از اراده قوی و اندیشه تابناک و تلاش انسان است. پس شما نیز این افکار واهی را بدور بریزید. هم اکنون اراده کنید و توکل بر خدا نموده و سوره مبارکه طور را با حضور قلب و معنی بخوانید. همین هفته به یکی از مشاهد متبرکه بروید و دعا کنید. باید بدانید که هر قفلی، کلیدی دارد و قفل‌های بدون کلید نیز توسط قفل ساز باز می‌شوند. پس از مشاوری خوب بهره بگیرید.
۲- ویژگی‌های شما عبارت‌اند از: رویایی و خیال باف، خوشرو، اهل کشف، با حس ششم قوی، پر اشتباه، موافق گردش، وقت شناس، ناقلا و هوشیار، خیرخواه، با محبت، خوشگل پسند، سازشکار، وقت شناس، بخشنده، زود رنج، نازک نارنجی و روشنفکر.
تعبیر غزل:
زندگی سخت و پردردسری داشته‌ای و از سال‌هایی که با زحمت سپری کرده‌ای هیچ نصیبی نبرده‌ای و اکنون در دام گرفتاری اسیر شده ای. تنها کسی که می‌تواند تو را از این بلا و بدبیاری‌ها نجات دهد خداست. پس به او پناه ببر که بهترین پناه دهنده است. به معصومین و اولیاء خدا توسل کن تا حاجتت برآورده شود.