فال حافظ چهارم اسفند ماه ۱۴۰۳/ عاشق و مخمور و مهجورم بت ساقی کجاست

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز چهارم اسفند ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

خوش خرامان شو که پیش قد رعنا میرمت

گفته بودی کی بمیری پیش من تعجیل چیست

خوش تقاضا می‌کنی پیش تقاضا میرمت

عاشق و مخمور و مهجورم بت ساقی کجاست

گو که بخرامد که پیش سروبالا میرمت

آن که عمری شد که تا بیمارم از سودای او

گو نگاهی کن که پیش چشم شهلا میرمت

گفته‌ای لعل لبم هم درد بخشد هم دوا

گاه پیش درد و گه پیش مداوا میرمت

خوش خرامان می‌روی چشم بد از روی تو دور

دارم اندر سر خیال آن که در پا میرمت

گر چه جای حافظ اندر خلوت وصل تو نیست

ای همه جای تو خوش پیش همه جا میرمت

تفسیر عرفانی:

۱- به او بگو: ای یار محبوب و سرور، خوش می‌خرامی. قربان آن فکرت بشوم چرا عجله می‌کنی. زیرا اینکار با عجله خراب خواهد شد. هرچه در این باره حوصله داشته باشی به موفقیت نزدیکتر می‌شوی.

۲- چرا از هجران فراق این نیت نگران و بیماری؟ بالاخره اصلاح می‌شود. شتاب مکن.

۳- خرامان گام برداشتن عالی است، زیرا در این صورت چشم بد از تو دور می‌باشد.

تعبیر غزل:

انسانی فداکار و مهربان هستی که هر کاری از دستت برآید برای دیگران انجام می‌دهی و از هیچ بخششی فروگذار نمی‌کنی، اما دیگران از تو توقعات بسیاری دارند که گاهی این توقعات غیرمعقول است، اما با اینحال تو تمام سعی‌ات را در انجام آن‌ها به کار می‌بندی. خود را تا این حد به زحمت نینداز و کمی هم به فکر خود باش.