فال حافظ ۱۰ بهمن ماه ۱۴۰۲/ دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز دهم بهمن ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است

که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد

لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست

بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد

به خواری منگرای منعم ضعیفان و نحیفان را

که صدر مجلس عشرت گدای رهنشین دارد

چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت‌دان

که دوران ناتوانی‌ها بسی زیر زمین دارد

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است

که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد

صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان

که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد

وگر گوید نمی‌خواهم چو حافظ عاشق مفلس

بگوییدش که سلطانی گدایی همنشین دارد

تفسیر عرفانی:

کسی بخت و اقبال نصیب او می‌گردد که همواره در پی حضرت دوست است. هر آن کس که قدم در آستان حضرت دوست می‌گذارد، زمانی می‌تواند به بارگاهش راه یابد که در راهش از جان فانی خود بگذرد.

تعبیر غزل:

از درگاه خداوند حاجتی داری که برای رسیدن به آن بسیار می‌کوشی، نا امید مشو و به راه خود ادامه بده. آینده خوبی در پیش رو خواهی داشت و به مقصود خود می‌رسی.