فال حافظ ۱۳ بهمن ماه ۱۴۰۲/ دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز سیزدهم بهمن ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

کز آتش درونم دود از کفن برآید

بنمای رخ که خَلقی والِه شَوَند و حیران

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش

نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

از حسرتِ دهانش آمد به تنگ جانم

خود کامِ تنگدستان کی زان دهن برآید

گویند ذکرِ خیرش در خیلِ عشقبازان

هر جا که نامِ حافظ در انجمن برآید

تفسیر عرفانی:

دلدادگان حقیقی در راه معشوق از هیچ چیز دریغ نمی‌کنند و حتی جان خود را بذل می‌نمایند تا به سعادت دست پیدا کنند. در حقیقت دست به هر کاری می‌زنند تا به لقای معشوق دست یابند و در پناه او جای گیرند.

تعبیر غزل:

عاشقی داری که در غم تو اشک می‌ریزد و می‌ترسد که این راز آشکار شود. بدان که با صبر تمام مشکلات حل می‌شود و به خواسته‌ات می‌رسی.