فال حافظ ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۲/ من چو گویم که قدح نوش و لب ساقی بوس

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و هفتم بهمن ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

میفکن بر صف رندان نظری بهتر از این

بر در میکده می‌کن گذری بهتر از این

در حق من لبت این لطف که می‌فرماید

سخت خوب است ولیکن قدری بهتر از این

آن که فکرش گره از کار جهان بگشاید

گو در این کار بفرما نظری بهتر از این

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق

بروای خواجه عاقل هنری بهتر از این

دل بدان رود گرامی چه کنم‌گر ندهم

مادر دهر ندارد پسری بهتر از این

من چو گویم که قدح نوش و لب ساقی بوس

بشنو از من که نگوید دگری بهتر از این

کلک حافظ شکرین میوه نباتیست بچین

که در این باغ نبینی ثمری بهتر از این

تفسیر عرفانی:

بر شیفتگان دوست؛ نگاهی بهتر از این بینداز و از در میخانه با توجه بیشتری گذر کن. مقصود او از این شعر این است که وارستگان که پیوسته غم عشق از سوی دوست بر دلشان حمایل شده؛ خواهان آنند که در محضر عنایات دوست قرار گیرند و مورد بخشش او واقع شوند تا به درگاه او راه یابند و شهد وصال را بنوشند.

تفسیر غزل:

برای هر هدفی که در زندگی داری؛ منتهای سعی و تلاش خود را به کار بگیر و در این راه از راهنمایی‌های افراد با تجربه کمال استفاده را ببر. چون آنان راهی را که شما در آغاز آن هستی تا انت‌ها پیموده اند.