فال حافظ ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۲/ در سر هوس ساقی در دست شراب اولی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز شانزدهم اسفند ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی

وین دفتر بی‌معنی غرق می‌ناب اولی

چون عمر تبه کردم چندان که نگه کردم

در کنج خراباتی افتاده خراب اولی

چون مصلحت اندیشی دور است ز درویشی

هم سینه پر از آتش هم دیده پرآب اولی

من حالت زاهد را با خلق نخواهم گفت

این قصه اگر گویم با چنگ و رباب اولی

تا بی‌سر و پا باشد اوضاع فلک زین دست

در سر هوس ساقی در دست شراب اولی

از همچو تو دلداری دل برنکنم آری

چون تاب کشم باری زان زلف به تاب اولی

چون پیر شدی حافظ از میکده بیرون آی

رندی و هوسناکی در عهد شباب اولی

تفسیر عرفانی:

خرقه یی که به تن دارم، بهتر است در گرو شراب باشد و این دفتر حقیقت بی‌دانش ما، بهتر است با شرابی ناب شسته شود. در مغهوم این شعر می‌توان گفت، دلدادگان دوست که دل از یار بر نمی‌تابند، خواهان آنند که پیوسته در رنج و عذاب فراق او بمانند، چرا که این تنها راه رسیدن به او خواهد بود.

تعبیر غزل:

کسی شما را دوست دارد، به شما عشق می‌ورزد و برای شما دعا می‌کند و دعای خیرش پشت سرتان است، پس سعی کن قدرش را بدانی و اگر می‌شناسی اش، از او قدردانی کن؛ که قدر زر زرگر شناسد، قدر مس را مسگری. ان شاء الله کامیاب شوی.