فال حافظ ۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳/ ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز سوم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

ساقی به نور باده برافروز جامِ ما

مطرب بگو که کارِ جهان شُد به کامِ ما

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم تبلیغ

ای بی‌خبر ز لذتِ شربِ مدامِ ما

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما

چندان بُوَد کرشمه و نازِ سَهی‌قدان

کآید به جلوه سرو صنوبرخرام ما

ای باد اگر به گلشن اَحباب بگذری

زنهار عرضه دِه بَرِ جانان پیام ما

گو نام ما ز یاد به عمداً چه می‌بری؟!

خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما

مستی به چشمِ شاهدِ دلبندِ ما خوش است

زآن رو سپرده‌اند به مستی زمام ما

ترسم که صرفه‌ای نَبَرَد روز بازخواست

نانِ حلالِ شیخ، ز آب حرام ما

حافظ ز دیده، دانه‌ی اشکی همی‌فشان

باشد که مرغِ وصل کُند قصدِ دام ما

دریای اخضر فلک و کشتی هلال

هستند غرق نعمت حاجی‌قوام ما

تفسیر عرفانی:

ما به واسطه شراب ناب الهی به وصال دوست رسیده‌ایم و کسی که قلبش به حقیقت عشق معشوق حقیقی زنده گردد، چون جان بسپارد نامش بر صفحه روزگار زنده است.

تعبیر غزل:

اگر می‌خواهی دل کسی را به دست آوری، باید شرایط لازم را فراهم نمایی و عقل خود را به کار بندی، تو با زیرکی می‌توانی در هر کاری پیشقدم باشی.