فال حافظ ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳/ یار سفر کرده باز خواهد گشت

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز پنجم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند

که به بالایِ چَمان از بُن و بیخَم بَرکَنْد

حاجتِ مطرب و مِی نیست تو بُرقَع بِگُشا

که به رقص آوَرَدَم آتشِ رویت چو سپند

هیچ رویی نشود آینه‌ی حجله‌ی بخت

مگر آن روی که مالَند در آن سُمِّ سمند

گفتم اسرارِ غمت هر چه بُوَد گو می‌باش

صبر از این بیش ندارم چه کنم تا کی و چند؟

مَکُش آن آهویِ مُشکینِ مراای صیاد

شرم از آن چشمِ سیه دار و مَبَندَش به کمند

منِ خاکی که از این در نَتَوانَم برخاست

از کجا بوسه زنم بر لبِ آن قصرِ بلند؟

باز مستان دل از آن گیسویِ مُشکین حافظ

زان که دیوانه همان بِه که بُوَد اندر بند

تفسیر عرفانی:

طالبان راه عشق، چون از اسرار راه عشق با خبر می‌شوند، نمی‌توانند از قدم گذاشتن در این راه دست بکشند، زیرا اگر این کار را کنند جایگاهشان را نزد دوست از دست می‌دهند. در حقیقت آگاهی از این اسرار با جانشان در هم می‌آمیزد.

تعبیر غزل:

ایام به کامتان خواهد بود و به زودی یار سفر کرده باز خواهد گشت. آماده باش که در برابرش خوش بدرخشی. هر حرکت تو زیر زره بین احساس او معنایی ویژه دارد.