فال حافظ ۲۹ مرداد ماه۱۴۰۳/ من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و نهم مرداد ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی

بوی یک رنگی از این نقش نمی‌آیدخیز

دلق آلوده صوفی به می‌ناب بشوی

سفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکن

ای جهان دیده ثبات قدم از سفله مجوی

دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر

از در عیش درآ و به ره عیب مپوی

شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار

بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی

روی جانان طلبی آینه را قابل ساز

ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

گوش بگشای که بلبل به فغان می‌گوید

خواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببوی

گفتی از حافظ ما بوی ریا می‌آید

آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی

تفسیر عرفانی:

۱- به مشورت اهمیت دهید و برای اجرای کارهایتان از افراد مطلع بهره بگیرید. همیشه صله رحم و دید و بازدید، بویژه با اقوام و خویشان را به جا آورید و نسبت به پدر و مادر کاملاً خاضع باشید که سعادت دنیا و آخرت است.

۲- از زندگی نسبتاً خوبی برخوردارید. ۴ فرزند در طالع دارید. نگرانی شما بی‌جهت می‌باشد، زیرا به زودی گشایش بسیار حاصل می‌شود.

۳- ویژگی‌های شما عبارت‌اند از: ظاهری آرام، مطیع، مهربان، قدرتمند، با صفا، مخلوطی از احساس و منطق.

تعبیر غزل:

به تازگی خطری جدی از سرت گذشته است. شاکر خدا باش که باز هم می‌توانی زندگی کنی و از زیبایی‌های زندگی لذت ببری. سعی کن شاد زندگی کنی و راه خطا نپیمایی. زمان رسیدن به آرزوهاست، کوتاهی نکن که وقت از دست می‌رود.