فال حافظ ۱۸ شهریور ماه ۱۴۰۳/ ناکسم‌گر به شکایت سوی بیگانه روم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هفدهم شهریور ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

گر از این منزل ویران به سوی خانه روم

دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم

زین سفرگر به سلامت به وطن بازرسم

نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک

به در صومعه با بربط و پیمانه روم

آشنایان ره عشق گرم خون بخورند

ناکسم‌گر به شکایت سوی بیگانه روم

بعد از این دست من و زلف چو زنجیر نگار

چند و چند از پی کام دل دیوانه روم

گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز

سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم

خرم آن دم که چو حافظ به تولای وزیر

سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های دوم، ششم و هفتم می‌فرماید:

اگر از این سفر به سلامت به وطن خود برگردم، نذر کرده‌ام که به محض ورود یکسره به میخانه بروم.

* اگر هلال ابروی محبوب را ببینم، در محراب ابرویش برای سپاس سر به سجده می‌گذارم و جان را به شکرانه او نثار می‌کنم.

* خوشا آن ساعتی که مانند حافظ از توجه و مرحمت وزیر محبوب سرخوش و شاد شوم و همراه جانان به خانه روم.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- مدت‌ها خود را در پریشانی و ناراحتی غرق کرده بودید. بالاخره به خود آمدید و فهمیدید که از غصه خوردن کاری درست نمی‌شود. باید کمر همت بست و با اراده‌ای قوی و توکل بر خداوند اقدام نمود تا شاهد موفقیت را در آغوش بگیرید. مسلماً موفق خواهید شد.

تعبیر غزل:

مدت‌ها بود با خودت عهد کرده بودی که اگر فرصت تازه‌ای به تو روی کرد عاقلانه تصمیم بگیری. اکنون این موقعیت در اختیار توست. این بار تصمیمات منطقی و عاقلانه بگیر و دست از شکوه بیهوده بردار و حرف دل را نزد هر نامحرمی بر زبان نران. وقتی به مراد دل خود رسیدی، خدا را فراموش نکن. نذرهای خود را ادا کن و به پاس این نعمت شکرانه بده.