فال حافظ یازدهم آبان ماه ۱۴۰۳/ با من چه کرد دیده معشوقه باز من

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز یازدهم آبان ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

بالابلند عشوه‌گر نقش باز من

کوتاه کرد قصه زهد دراز من

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم

با من چه کرد دیده معشوقه باز من

می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد

محراب ابروی تو حضور نماز من

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق

غماز بود اشک و عیان کرد راز من

مست است یار و یاد حریفان نمی‌کند

ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من

یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن

گردد شمامه کرمش کارساز من

نقشی بر آب می‌زنم از گریه حالیا

تا کی شود قرین حقیقت مجاز من

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می‌کنم

تا با تو سنگ دل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود

هم مستی شبانه و راز و نیاز من

حافظ ز گریه سوخت بگو حالش‌ای صبا

با شاه دوست‌پرور دشمن گداز من

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های هشتم تا دهم می‌فرماید:

* بر حال زار و نزار خود مانند شمع خنده‌ام می‌گیرد و اشکم روان می‌شود. نمی‌دانم که این سوز و ساز در دل سخت تو چه تاثیری خواهد کرد.

*ای زاهد از ذکر و نماز تو کاری بر نمی‌آید، پس مستی شبانه و ذکر عاشقانه من بر آن برتری دارد.

حافظ از غصه سوخت. ای باد صبا وضع و حال حافظ را به شاهی که دوستان را در سایه حمایت خود دارد، برسان.

۲- دل در گرو کار یا کسی یا چیزی دارید که مناسب موقعیت خانوادگی شما نمی‌باشد. خود نیز واهمه دارید که با انجام آن دیگران ناراحت شوند، حال که این کار و حال برای شما کاملاً مهیا نیست، پس بهتر است صرف نظر کنید.

تعبیر غزل:

مدت‌ها بود که دل خود را از هر دلبری دریغ می‌کردی، اما بالاخره کسی وارد زندگیت شد که بی‌آنکه خود بخواهی دل به او سپرده‌ای و اکنون از عاقبت کار خود بیمناکی و گاهی خود را سرزنش می‌کنی. بر خود مسلط باش و به خدا توکل کن تا کار تو فرجامی نیکو و عاقبتی دل‌نشین بیابد.