فال حافظ ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۳/گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز دوازدهم آبان ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ

گفتا قبول کن سخن و هر چه باد باد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست

از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ

در معرضی که تخت سلیمان رود به باد

حافظ گرت ز پند حکیمان ملالت است

کوته کنیم قصه که عمرت دراز باد

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت پنجم می‌فرماید:

*ای حافظ اگر از پند حکیمان کسالت و رنجش پیدا میکنی، قصه را طولانی نکنم و ما از نصیحت گذشتیم برو که به خدا می‌سپارمت.

پس حافظ نیز به من یاد می‌دهد که تا شما را نصیحت کنم که سرعت عمل، تلاش، اراده و راهنمایی از استادی با تجربه را از یاد نبری و با هنگامی وی و دیگران حتماً موفق می‌شوید. جای نگرانی نمی‌باشد.

۲- ابتدا اندیشه‌ها و افکار نادرست و پریشان و تردیدآمیز را از سر بیرون کن. کسی که تلاش کرده، مسلاماً موفق خواهد شد. شخصی بلند قد، سیاه چهره، ابرو کشیده، بینی دراز با موی بلند، به شدت به شما حسادت دارد. از او دوری کنید.

تعبیر غزل:

تمام هم و غم زندگیت، کارت و سود و زیان آن می‌باشد. بیش از اندازه خود را درگیر مسائل کاری و مادی کرده ای. تو که می‌دانی پول و مادیات دنیا فانی و از بین رفتنی است پس چرا خود را به خاطر هیچ آزار می‌دهی و حرف کسی هم به گوشت نمی‌رود. اگر می‌خواهی عمری طولانی همراه با شادکامی و سعادت داشته باشی، کمی به فکر خودت باش و بیشتر از این خود را آزار نده.