فال حافظ ۲۰ آبان ماه ۱۴۰۳/ تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.
تفال امروز بیستم آبان ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:
غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده لعل تو هوشیارانند
تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز
وگر نه عاشق و معشوق رازدارانند
ز زیر زلف دوتا، چون گذر کنی بنگر
که از یمین و یسارت چه سوگوارانند
گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند
نصیب ماست بهشت‌ای خداشناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند
نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند
تو دستگیر شوای خضر پی خجسته که من
پیاده می‌روم و همرهان سوارانند
بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
مرو به صومعه‌کان جا سیاه کارانند
خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد
که بستگان کمند تو رستگارانند
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیت‌های پنجم، ششم و هشتم می‌فرماید:
*ای که لاف خداشناسی، بهشت موعود سهم ماست. پس از نزد ما دور شو، زیرا شایسته بخشش، گناهکارانند که به امید کرمش به درگاه او روی می‌آورند نه با غرور عبادت.
تنها من نیستم که به روی آن چهره، چون گل غزل می‌خوانم بلکه از هر طرف هزاران بلبل داری که مدح تو را می‌گویند.
* به میخانه بیا و با نوشیدن می، چهره را گلگون کن و به دیر عابد مرو که جای سیاهکاران و دامن آلوده هاست.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
تعبیر غزل:
در بند عشق کسی هستی که عاشقان بسیار دارد و تو وقتی خود را با رقیبانت مقایسه می‌کنی به این نتیجه می‌رسی که از همه آن‌ها عقب‌تر هستی. گویا آن‌ها سواره‌اند و تو پیاده. ضمن آنکه می‌دانی وصال او مایه سعادت و خوشبختی توست پس ناامید مشو و بدان کسی به مقصود می‌رسد که خدا با اوست و از خدا مدد بخواه که او بهترین یاور و همراه است.