فال حافظ ۲۹ بهمن ماه ۱۴۰۳/ رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و نهم بهمن ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

وظیفه‌گر برسد مصرفش گل است و نبید

صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست

فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید

ز میوه‌های بهشتی چه ذوق دریابد

هر آن که سیب زنخدان شاهدی نگزید

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب

به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید

ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز

که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید

چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد

که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید

من این مرقع رنگین چو گل بخواهم سوخت

که پیر باده فروشش به جرعه‌ای نخرید

بهار می‌گذرد دادگسترا دریاب

که رفت موسم و حافظ هنوز می‌نچشید

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های سوم، چهارم و نهم به شما می‌فرماید:

اکنون که اطراف چرهه باغ بنفشه بر، خط سبز چهره محبوب رو دیده است، تو هم از گلزار چهره ساقی مه سیمای گل بوسه‌ای بچین و از وصل یار کامی بجوی.

* بدان گونه ناز و غمزه سای دل از من ربود که هیچ کس جز وی قصد سخن گفتن ندارم.

* هر کس چانه زیبای محبوب را انتخاب نکند، آن جهان از میوه‌های بهشتی مزه‌ای در نخواهد یافت.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

بهار زندگی تو در راه است آماده باش تا از این فرصت نهایت استفاده را ببری و بدان که اگر می‌خواهی به مقصود خود برسی جز با رنج و زحمت مهیا نخواهد شد. از خدا طلب یاری نما و قبل از آنکه این فرصت از دست برود از آن بهره‌ای سودمند بگیر.