«غول فولادی» که صد سال پس از غرق شدن پیدا شد

به گزارش اول صبح؛ در 11 اکتبر 1923، یک کشتی فولادی فله‌بر به نام Huronton هنگام عبور از دریاچه سوپریور غرق شد. اکنون، یک قرن بعد، محققان کشتی غرق شده را در حفره ای به عمق 240 متری در کف دریاچه پیدا کرده‌اند.

انجمن تاریخی کشتی‌های غرق شده دریاچه‌های بزرگ این کشف را هفته گذشته در صدمین سالگرد غرق شدن کشتی اعلام کرد.

یکی از درهای روی عرشه هورونتون که از صد سال قبل باز مانده است!

هورونتون به طول 72 متر در میان دود شدید و مه ناشی از آتش‌سوزی جنگل‌ها از دریاچه سوپریور به سمت شمال غربی می‌رفت، در حالیکه هنوز بارگیری نشده و انبارهایش خالی بود. در همین حال، کشتی سیتوس به طول 126 متر، هنگام حرکت به سمت جنوب شرقی از طریق آب، مملو از سنگ معدن بود.

طبق اطلاعات تاریخی، این دو کشتی «خیلی سریع‌تر از حد لازم» حرکت می کردند. در همین حال دماغۀ سیتوس با کنارۀ هورونتون برخورد کرد و برای لحظه ای کوتاه، دو کشتی در کنار هم قفل شدند. این برخورد حفره ای را در هورونتون ایجاد کرد.

کاپیتان سیتوس متوجه شد که می تواند از کشتی خود برای بستن سوراخ استفاده کند و به 17 خدمه هورونتون زمان کافی برای رها کردن کشتی بدهد. اما پس از اینکه مردان به سلامت بر روی سیتوس سوار شدند، متوجه شدند که سگ بولداگ خود را جا گذاشته‌اند. ناوبان یکم دیک سیمپل جان خود را به خطر انداخت تا دوباره به کشتی در حال غرق شدن بپرد و سگ را بگیرد. او درست به موقع به سیتوس بازگشت.

نقاشی‌ای که لحظۀ نجات سگ بولداگ از درون کشتی را نشان می‌دهد

کریستا لاولر از استار تریبون گزارش می دهد که کشتی تنها در 18 دقیقه غرق شد. حالا محققان لاشه هورونتون را در تابستان امسال در دریاچه سوپریور کشف کردند. امسال زمانی که عمق بستر دریاچه از 300 فوت به عمق 800 فوت کاهش یافت، آن‌ها از سونار اسکن جانبی برای جستجوی سیستماتیک برای پیدا کردن کشتی‌های غرق‌شده استفاده کردند. آنها یک "خط مستقیم" را در حفره ای به عمق 800 فوت روی تصویر سونار مشاهده کردند که نشان دهنده وجود یک کشتی شکسته بود.

آنها به بررسی بستر دریاچه ادامه دادند و این نقطه را به عنوان "هدف احتمالی" مشخص کردند. سپس این تیم یک وسیله نقلیه کنترل از راه دور مجهز به دوربین و چراغ را برای گرفتن عکس و فیلم از Huronton فرستاد. کشتی تنها در سه مایلی از لاشه کشتی ادموند فیتزجرالد قرار داشت.

بروس لین، مدیر انجمن تاریخی، در این بیانیه می گوید: «پیدا کردن هر کشتی غرق شده هیجان انگیز است. ما اولین انسان‌هایی هستیم که ۱۰۰ سال پس از غرق شدن این کشتی به آن نگاه می کنیم؛ افراد زیادی فرصت انجام این کار را ندارند».

کارکنان انجمن تاریخی، که موزه‌ای در شبه‌جزیره بالایی میشیگان نیز دارند، تابستان‌ها را صرف جستجوی دریاچه سوپریور برای یافتن کشتی‌های غرق‌شده می‌کنند. اکتشافات اخیر آنها شامل کشتی 131 ساله آتلانتا و همچنین یک جفت کشتی است که در نوامبر 1914 غرق شدند.

در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، هزاران کشتی - که بسیاری از آنها آهن و زغال سنگ را حمل می کردند - به دلیل آب و هوای بد و ارتباطات ضعیف در دریاچه های بزرگ غرق شدند. محققان می گویند که زمان برای بسیاری از این کشتی‌ها که توسط صدف های مهاجم گورخری و صدف های کواگا آسیب می بینند، در حال سپری شدن است. طبق وب‌سایت انجمن تاریخی، این تیم امیدوار است تا جایی که ممکن است کشتی‌های غرق‌شده را «قبل از اینکه به دست این جانوران مهاجم کاملا از بین بروند» مکان‌یابی، شناسایی و مستندسازی کنند.