جسد مردی که دو هزار سال قبل به «صلیب» کشیده شده است در انگلستان کشف شد

اول صبح؛ زمانی بین سال‌های 130 تا 360 میلادی، مردی 25 تا 35 ساله در کمبریج‌شر، انگلستان، بر اثر مصلوب شدن به دست نیروهای امپراتوری روم درگذشت. دیوید اینگهام و کورین دوهیگ برای مجله باستان‌شناسی بریتانیا گزارش می‌دهند که اسکلت او که با میخِ کوبیده شده در استخوان پاشنه‌اش کشف شده است، یکی از معدود آثار فیزیکی باقی مانده از این نوع مجازات باستانی است.

به گزارش اول صبح؛ اینگهام، مدیر این پروژۀ کاوش، به جیمی گریرسون از گاردین می گوید: «ما قبلا از روی روایت‌های تاریخی اطلاعاتی کلی در مورد مصلوب شدن داشته‌ایم؛ مثل نحوۀ انجام آن و اینکه کجا و چه زمانی انجام می‌شده است؛ اما این اولین مدرک ملموسی است که نحوه عملکرد آن را در واقعیت نشان می‌دهد».

شواهد باستان‌شناسی از مصلوب شدن بسیار نادر است، زیرا قربانیان اغلب تدفین مناسبی دریافت نمی‌کردند و بنابراین استخوان‌هایشان به ندرت باقی مانده است. علاوه بر این، در بیشتر مجازات‌های صلیب، از طناب به جای میخ برای بستن محکومان به صلیب استفاده می‌شد؛ این باعث می‌شود که نشانۀ ملموسی در بدن قربانی باقی نماند که بتوان آن را بعد از قرن‌ها تشخیص داد.

به غیر از اسکلت کشف شده در انگلستان، محققان تا کنون تنها سه نمونه فیزیکی احتمالی دیگر از مصلوب شدن در دوران باستان را کشف کرده‌اند: یکی از آن‌ها در لالاردا در ایتالیا یافت شد، دیگری در مصر و یکی از آن‌ها نیز در شمال بیت‌المقدس.

اسکلت این مرد نشانه‌هایی از رنج شدیدی را نشان می‌داد که قبل از مرگش متحمل شده بود. هنوز جای فرورفتن میخ در استخوان پاشنۀ او قابل تشخیص است.

این اسکلت در حین حفاری‌هایی که قبل از یک پروژۀ ساخت و ساز در روستای فنستانتون در سال 2017 انجام می‌شد، کشف شد. این محل در امتداد مسیر موسوم به Via Devana قرار دارد؛ یک جاده روم باستان که کمبریج را به گادمنچستر متصل می‌کرد.

طبق بیانیه باستان‌شناسان، سکونتگاه دوران رومی فنستانتون شامل یک ساختمان بزرگ، یک حیاط رسمی و سطوح جاده بود. تیم تحقیق در این محل همچنین سنجاق سینه‌های میناکاری شده، سکه‌ها، سفال‌های تزئین‌شده و استخوان‌های حیوانات را در این محل پیدا کردند. یک حدس این است که از این استخوان‌ها برای استخراج مغز استخوان و ساختن شمع استفاده می‌شده است.

همانطور که الوک جا برای گاردین در سال 2004 توضیح داد، عمل به صلیب کشیدن احتمالاً بین سال های 300 تا 400 قبل از میلاد آغاز شده است. در زمان امپراتوری روم، مصلوب کردن به عنوان یک روش اعدام سخت و تحقیر‌آمیز برای افراد برده، مسیحیان، خارجی‌ها، فعالان سیاسی و سربازان خائن تلقی می‌شد. علت مرگ معمولاً خفگی، از دست دادن مایعات بدن و نارسایی اندام ها بود. بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2003 در مجله پزشکی آفریقای جنوبی منتشر شد، قربانیان ممکن بود بین سه ساعت تا چهار روز طول بکشد تا بمیرند.

تیم تحقیق این اسکلت را به همراه بیش از 40 نفر دیگر در یک سکونتگاه دوران رومی در کمبریج شایر انگلستان کشف کردند.

اسکلت فرد مصلوب شواهدی از رنج سختی را که او قبل از مرگ تحمل کرده بود نشان می‌دهد. بر اساس بیانیه جداگانه کمبریج، پاهای مرد علائم عفونت یا التهاب را داشتند که احتمالاً ناشی از بستن یا غل و زنجیر است. شش تا از دنده‌های او احتمالاً بر اثر ضربات شمشیر شکسته بود.

محققان جسد مرد را در کنار یک تخته چوبی به همراه 12 میخ یافتند که احتمالاً پس از پایین آوردن او از صلیب آنجا افتاده‌اند.

یک فرورفتگی کوچکتر که در کنار سوراخ اصلی روی پاشنه مرد دیده می‌شود، نشان از یک تلاش ناموفق برای میخکوب کردن او به تخته دارد.

همچنین نازک شدن استخوان‌های مرد نشان می‌دهد که او احتمالاً برای مدت طولانی قبل از مصلوب شدن به دیوار زنجیر شده بود. ممکن است این مرد و سایر افراد دفن شده در گورستان به بردگی گرفته شده باشند.