عجیب‌ترین هلیکوپترهای نظامی که تا کنون ساخته شده‌اند/ تصاویر

اول صبح؛ هلیکوپترها به خودی خود عجیب و غریب هستند. برخلاف هواپیماهای بال ثابت که از هوای اطراف برای بلند شدن به شکل هم محور استفاده می‌کنند و خود را به آسمان می‌رسانند، هلیکوپترها از روتورهای‌شان برای غلبه عملی بر هوا و در کنترل گرفتن آن استفاده می‌کنند و آرام آرام مانند چنگ زدن به چیزی، خود را به سمت بالا می‌کشانند. هلیکوپترهای نظامی، با توپ‌هایی نصب شده روی دماغه، ریل‌های موشکی و شکم‌های برآمده برای جای دادن به نیروهای آماده نبرد، اغلب حتی عجیب‌تر نیز به نظر می‌رسند. در این مطلب به پنج مورد از عجیب‌ترین هلیکوپترهای نظامی که تاکنون پرواز کرده‌اند می‌پردازیم.

۱- Mil-12 Homer

هلیکوپتر میل -۱۲ که برای ناتو با نام «هومر» شناخته می‌شود، بزرگترین هلیکوپتری است که تاکنون پرواز کرده است. این هلیکوپتر برای شاخه نیروهای موشکی استراتژیک اتحاد جماهیر شوروی ساخته شده و برای انتقال هوایی موشک‌های بالستیک دوربرد به خودروهای پرتاب متحرک در مناطق دور افتاده طراحی شده بود. اندازه موشک‌ها اندازه این هلیکوپتر را مشخص می‌کند و نتیجه یک هلیکوپتر غول پیکر واقعی بود.

میل -۱۲ بیش از ۳۴.۷ متر طول داشت – تقریبا به اندازه بوئینگ ۷۳۷ – با طول بال بیشاز ۶۶.۷ متر. این ابعاد آن را به یکی از معدود هواگردهای تاریخ تبدیل کرد، هلیکوپتر یا هر هواگرد دیگر، که عرض آن بیشتر از طولش بود. این هلیکوپتر میل دارای دو جفت روتور در یک پیکربندی دوگانه در کنار هم بود که توسط چهار موتور توربوشفت Soloviev D-25VF تامین نیرو می‌شد که بیشترین موتورهای موجود در یک هلیکوپتر در تاریخ بودند. این موتورهای قدرتمند و متعدد به یک نمونه اولیه از این هلیکوپتر اجازه داد تا محموله‌ای بیش از ۴۰.۲ تنی را تا ارتفاع ۷.۳۹۸ فوتی بالا ببرد؛ در مقایسه، میل -۱۲ می‌توانست تا ۱۶۰ سرباز را حمل کند. این هلیکوپتر هرگز به تولید انبوه نرسید زیرا که اتحاد جماهیر شوروی سیستم پایه موشکی خود را تغییر داد که این هلیکوپتر را بلااستفاده می‌کرد.

۲- Gyrodyne QH-50 DASH

سبک جنگی که هلیکوپترها بیشترین تاثیر را بر آن گذاشته اند، جنگ ضد زیردریایی است. در دهه ۱۹۵۰، ناوگان رو به رشد زیردریایی‌های روسیه نوید سومین نبرد اقیانوس اطلس را در صورت وقوع جنگ جهانی سوم می‌داد. هلیکوپترها که قادر به استقرار روی کشتی‌های اسکورت هستند، می‌توانند به سرعت به مشاهده شدن زیردریایی‌های دشمن واکنش نشان دهند، بدون اینکه نیازی به خارج شدن کشتی حامل آن‌ها از آرایش کاروان تدارکاتی اقیانوس‌پیما وجود داشته باشد. هلیکوپترها می‌توانند سرسختانه زیردریایی‌ها را تعقیب کنند، آن‌ها را ترسانده و از طعمه مورد نظرشان دور کنند.

در سال ۱۹۶۰، نیروی دریایی آمریکا اولین هلیکوپتر ضد زیردریایی با نام کامل Gyrodyne QH-50 Drone Anti-Submarine Helicopter (DASH) را آزمایش کرد. این هلیکوپتر بدون سرنشین از پروانه‌های با چرخش در جهت مخالف، برای ایجاد لیفت و پایداری استفاده می‌کرد. هلیکوپتر DASH که بر روی ناوشکن‌های قدیمی‌تر و برای تقویت قابلیت ضد زیردریایی‌شان مستقر شده بود، می‌توانست به سرعت به محل گزارش شده رویت یک زیردریایی دشمن برسد و یک یا چند اژدر ضد زیردرایی هدایت شونده از نوع Mk. -44 را شلیک نماید. همچنین هلیکوپتر QH-50 می‌توانست می‌تواند بمب هسته‌ای عمیق پرتاب Mk. -57 با تولید انفجار هسته‌ای بین ۵ تا ۲۰ کیلوتن معادل ۵.۰۰۰ تا ۲۰.۰۰۰ تن تی ان تی را حمل نماید.

۳- Mil Mi-24 Gorbach («Hind»)

در مارس ۱۹۶۹، ارتش‌های جمهوری خلق چین و اتحاد جماهیر شوروی دو بار در امتداد رود دور افتاده اوسوری با یکدیگر درگیر شدند. این دو کشور که زمانی متحد یکدیگر بودند، به دشمنان سرسختی تبدیل شدند و پس از این درگیری ها، به شدت برای تقویت مرزهای خود تلاش کردند. اتحاد جماهیر شوروی که برتری تکنولوژیکی نسبت به چین داشت، به این نتیجه رسید که به یک هلیکوپتر به شدت مسلح و به شدت زره‌پوش نیاز دارد که قادر به حمل گروهی از نیروهای رزمی باشد. بدین ترتیب Mi-24 «Gorbach» (گوژپشت) متولد شد.

Mi-24 اولین بالگرد تهاجمی اتحاد جماهیر شوروی بود. برخلاف هلیکوپترهای تهاجمی آمریکا، این هلیکوپتر می‌توانست در منطقه‌ای وسیع گشت زنی کند، فرود بیاید و به نیروهای شوروی اجازه دهد که پیاده به حرکت ادامه دهند و سپس در صورت نیاز پشتیبانی نزدیک هوایی فراهم کند. اولین نسخه این هلیکوپتر به نام Hind-A می‌توانست هشت سرباز، ترکیبی از چهار غلاف موشکی ۵۷ میلی متری یا موشک‌های ضدتانک AT-2 «Swatter» و یک مسلسل ۱۲.۷ میلی متری (. مسلسل کالیبر ۵۱) در دماغه را حمل کند. دو موتور توربوشفت Isotov TV۳ – ۱۱۷ که هر کدام قدرتی برابر با ۲.۲۰۰ اسب بخار را فراهم می‌کنند، در بالای کابین مسافران این هلیکوپتر نصب شده و ظاهری شبیه به گوژپشت را به آن بخشیده بودند.

۴- Boeing Vertiol CH-21 Shawnee («Flying Banana»)

برخی از هلیکوپترها شبیه حشرات و برخی دیگر شبیه پرندگان هستند. هلیکوپترهای دو روتوره، با یک روتور در جلو و یک روتور در عقب، معمولاً بدنه‌ای بلند و خمیده دارند که آن‌ها را شبیه به یک میوه گرمسیری خاص می‌کند. اگر چه چندین هلیکوپتر دیگر که از آن زمان ساخته شده‌اند شبیه موز بوده اند، اما CH-21 Shawnee اولین «موز پرنده» بوده است.

Shawnee یک هلیکوپتر سنگین وزن بود که توانایی حمل بیش از ۲۰ نیرو را داشت و در نقش حمله هوایی توسط نیروی زمینی و تفنگداران ویژه دریایی ایالات متحده مورد آزمایش قرار گرفت. مانند تمام هلیکوپترهای ارتش آمریکا، نام یک قبیله بومی آمریکایی به نام شاونی با اجازه این قبیله برای این هلیکوپتر انتخاب شد. موز پرنده تنها ۱۵ سال در خدمت بود و در اواسط دهه ۱۹۶۰ جای خود را به CH-47 Chinook بسیار توانمند داد که هنوز هم در خدمت است.

۵- Kamov Ka-27 Helix

کشتی‌های جنگی دوران شوروی به شدت تنگ و کم فضا بودند و برای حمل سلاح‌های بیشتر با فدا کردن راحتی خدمه طراحی شده بودند. ناوشکن‌ها و رزمناوهای اتحاد جماهیر شوروی، مانند همتایان ناتوی خود، هلیکوپترهایی برای جنگ ضد زیردریایی و حمل و نقل تدارکاتی حمل می‌کردند، اما هلیکوپترهای روسی نیز مانند ملوانان این کشتی ها، باید با شرایط سخت کمبود فضا کنار می‌آمدند. نیروی دریایی شوروی به هلیکوپتری نیاز داشت که بتواند روی یک عرشه پرواز کوچک فرود آمده و در یک آشیانه کوچک جای بگیرد و به همین دلیل دفتر طراحی کاموف به ایده ساخت Ka-27 Helix رسید.

Ka – ۲۷ شبیه یک زنبور گاوی مکانیکی خاکستری رنگ است. این هلیکوپتر فاقد روتور دم برای تثبیت هلیکوپتر است، در عوض، مانند Gyrodyne QH-50 از یک جفت روتور چرخشی با جهت چرخش مخالف استفاده می‌کند. این طراحی باعث می‌شد که روس‌ها یک هلیکوپتر کوتاه‌تر و جمع و جورتر داشته باشند. Ka-27 که ناتو به آن لقب Helix داده بود، معمولاً برای شناسایی زیردریایی‌ها یا اژدرهایی که شلیک می‌شوند، سیستم‌های سونوبوی حمل می‌کند. همچنین این هلیکوپتر می‌تواند تا ۱۶ سرباز را حمل کند.