سنگ‌هایی که هندوها می‌پرستیدند «تخم دایناسور» از آب درآمدند
به گفته باستان‌شناسان، «دره نرمدا» یعنی جایی که این روستا در آن قرار دارد، از محل‌های باستانی زیست دایناسورها در ۷۰ میلیون سال پیش بوده است. نسل‌های زیادی از مردم محلی، این سنگ‌ها را می‌پرستیدند و به آن‌ها هدایایی پیشکش می‌کردند.
اول صبح؛ نتایج تحقیق دانشمندان درباره ماهیت سنگ‌های مقدس در یک مکان باستانی در روستایی در ایالت مادیا پرادش هند، توجه مردم محلی و کارشناسان طبیعت را به خود جلب کرده است. چرا که توپ‌های سنگی که نسل‌اندرنسل توسط ساکنان پرستیده می‌شدند، آن چیزی نبودند که تصور می‌شد.
این اشیاء با قطر ۱۸ سانتی‌متر و تقریبا به اندازه کف دست که مردم محلی روستای پادلیا آن‌ها را به نام «کنکار بهیراو» یا سنگ «شیوا» می‌شناسند، «خدایان سرپرست» باستانی به حساب می‌آمدند که از مزارع و دام‌ها محافظت می‌کردند و پیشکش نارگیل برای این سنگ‌ها، برای اهالی روستا یک رسم روزمره به شمار می‌رود.
تا اینکه تیمی از دانشمندان از موسسه علوم دیرینه‌شناسی هند تصمیم گرفتند این سنگ‌ها را بررسی کنند و در کمال تعجب دریافتند که این اشیاء در واقع تخم‌های فسیل‌شده «تیتانوسور» است. تیتانوسورها، از دسته سوسمارپاشکلان، یکی از بزرگترین انواع دایناسورهایی بودند که روی زمین زندگی می‌کردند.
به گفته باستان‌شناسان «دره نرمدا»، یعنی جایی که این روستا در آن قرار دارد، از محل‌های باستانی زیست این دایناسورها در ۷۰ میلیون سال پیش بوده است. این موجودات ۶۵ میلیون سال پیش در پی فعالیت‌های آتشفشانی منطقه از بین رفتند و گنجینه‌ای غنی از سنگ‌های فسیلی را در امتداد دره رودخانه نرمدا، که هزاران کیلومتر از مادیا پرادش تا گجرات در منتهی الیه غرب هند امتداد دارد، به جا گذاشته‌اند.
ویشال ورما، دیرینه‌شناس و متخصص دوران دایناسورها، در این باره می‌گوید: «این سنگ‌ها که اغلب در زیر درختان انجیر قرار گرفته‌اند، برای نسل‌ها مورد پرستش واقع شده‌اند. روستاییان محلی سالی یک بار حیوانات اهلی مزارع مانند گاو یا بز را وادار می‌کنند روی این سنگ‌ها راه بروند تا مورد حفاظت خدایان قرار گیرند.»
تخم‌های دایناسور یافت‌شده ایالت مادیا برادش
تخم‌های دایناسورهای عظیم‌الجثه به طرز قابل توجهی دست‌نخورده باقی مانده‌اند. برخی از آن‌ها در حال حاضر به نمایش گذاشته شده‌اند و اقداماتی برای محافظت از تخم‌های باقی مانده نیز در حال انجام است.
آقای ورما اضافه کرد: «از آنجایی که تلاش‌ها برای تبدیل این منطقه به پارک جانورشناسی در حال انجام است، حفظ این سنت‌ها به غنای فرهنگی پارک کمک می‌کند.»
از اوایل قرن نوزدهم بدین سو تعداد زیادی استخوان، دندان، چنگال و تخم دایناسور از این ناحیه کشف شده است.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Plos One» منتشر شده است.