خورشید ممکن است کوچک‌تر از چیزی باشد که تصور می‌کنیم
بر اساس محاسبات جدید، خورشید چندصدم درصد کوچک‌تر از تخمین‌های گذشته است و این محاسبات می‌تواند چگونگی مطالعه آن را تغییر دهد.
اول صبح؛ پژوهشگرهایی که به اندازه‌گیری خورشید می‌پردازند، اغلب اوقات با بهره‌گیری از خورشیدگرفتگی‌های کامل و مسدودشدن بیشتر نور خورشید، فرصت پیدا می‌کنند تا نگاهی اجمالی به تاج خورشید یا جو بیرونی آن بیندازند. آن‌ها با استفاده از این روش، شعاع خورشید را درحدود ۶۹۵٬۹۹۰ کیلومتر به‌دست آوردند. این اندازه‌گیری از دهه‌ی ۱۹۷۰ به‌عنوان استاندارد پذیرفته شده است.
بااین‌حال برای درک ویژگی‌های جوی و فیزیک خورشیدی، به اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری نیاز داریم. از آنجا که خورشید همیشه در حال حرکت است، به شکل توپی همرفتی و سوزان از پلاسما در می‌آید و امواج به صورت پیوسته در سطح آن حرکت می‌کنند. پژوهشگرها در دهه‌ی ۱۹۹۰ به اندازه‌گیری برخی از نوسان‌های ناشی از امواج پرداختند که حالت f نامیده می‌شود و متوجه شدند خورشید بین ۰٫۰۳ تا ۰٫۰۷ درصد کوچک‌تر از تخمین‌های خورشیدگرفتگی مبتنی بر نور است.
به گزارش لایوساینس، پژوهشی جدید به اندازه‌گیری نوع دیگری از نوسان‌های موج خورشیدی موسوم به حالت p پرداخته و تأیید می‌کند که طبق اندازه‌گیری‌های دهه‌ی ۱۹۹۰، خورشید اندکی از تخمین‌های استاندارد کوچک‌تر است. بر اساس این پژوهش که فعلاً در پایگاه آرکایو منتشر شده، شعاع خورشید تقریباً ۶۹۵٬۷۸۰ کیلومتر است و در نتیجه قطر آن به ۱٬۳۹۱٬۵۶۰ کیلومتر می‌رسد؛ بنابراین داده‌های قدیمی حالت f و اندازه‌گیری‌های جدید حالت p، هر دو به ابعاد کوچک‌تر خورشید اشاره دارند.
اعداد به‌دست‌آمده تنها کسری از یک درصد تفاوت را نشان می‌دهند، اما اهمیت زیادی دارند. این امواج و نوسان‌ها چشم‌اندازی از واکنش‌های هسته‌ای خورشید، ترکیب شیمیایی و ساختار بنیادی آن را نشان می‌دهند. بدون شعاع صحیح، امکان دسترسی به نتایج گمراه‌کننده درباره‌ی عنصرهای دقیق ساختار داخلی خورشید وجود دارد.
درک خورشید از دو جهت اهمیت دارد: در درجه‌ی اول خورشید نزدیک‌ترین ستاره به زمین و منبع گرمای حیات‌بخش آن است و در درجه‌ی دوم طوفان‌های مغناطیسی سطح خورشید می‌توانند بر ارتباطات روی زمین تأثیر بگذارند. کاوشگر پارکر، درحال‌حاضر هفت برابر نزدیک‌تر از هر فضاپیمای دیگری به خورشید است تا به‌این‌ترتیب به درک بهتری از بادهای خورشیدی و تأثیر آن‌ها بر جو زمین برسد. مدارپیمای خورشیدی آژانس فضایی اروپا هم که در سال ۲۰۲۰ پرتاب شد در حال بررسی بادهای خورشیدی است و اولین تصاویر نمای نزدیک خود را از مناطق قطبی خورشید ثبت خواهد کرد.