کشف فسیل «مار 15 متری» در یک معدن زغال‌سنگ
دانشمندان تخمین می‌زنند خزندۀ موسوم به Vasuki indicus تا ۱۵ متر طول و یک تن وزن داشته و طعمه‌اش را در چنبرۀ بدن غول‌پیکر خود تحت فشار شدید قرار میداده است.
اول صبح؛ مهره‌های فسیلی کشف‌شده در معدنی در غرب هند در واقع بقایای یکی از بزرگترین مارهایی است که تا کنون دیده شده است، هیولایی که طول آن تا ۱۵ متر تخمین زده می‌شود؛ یعنی بلندتر از تی‌رکس.
دانشمندان ۲۷ مهره این مار را کشف کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند این مار که نامش را Vasuki indicus گذاشته‌اند شبیه یک مار پیتون بزرگ بوده و سمی نبوده است.
مهره‌های کشف شدۀ مار ۱۵ متری
معدن زغال‌سنگی که فسیل در آن پیدا شد در پاناندرو، در ایالت غربی گجرات واقع شده است.
واسوکی با توجه به اندازه بزرگش، یک شکارچی کمین‌کننده با حرکت آهسته بوده که طعمه خود را از طریق انقباض مانند آناکوندا و مار پیتون تحت سلطه درمی‌آورده است. به گفته محققان، این مار زمانی که دمای جهانی بالاتر از امروز بود، در باتلاقی نزدیک ساحل زندگی می‌کرد.
به دلیل ماهیت ناقص بقایای این مار، محققان محدوده طول آن را ۱۱ تا ۱۵ متر و وزن آن را ۱ تن تخمین زدند.
واسوکی که نامش برگرفته از پادشاه مار مرتبط با ایزد هندو شیوا است، از نظر اندازه با یک مار بزرگ ماقبل تاریخ به نام تیتانوبوا رقابت می‌کند که فسیل‌هایش در معدن زغال‌سنگی در شمال کلمبیا در سال ۲۰۰۹ کشف شدند. تیتانوبوا که تخمین زده شد ۱۳ متر طول و بیش از ۱ تن وزن داشته، بین ۵۸ تا ۶۰ میلیون سال پیش می‌زیسته است. بزرگترین مار زنده امروزی، مار پیتون مشبک آسیایی با طول ۱۰ متر است.
محل کشف فسیل‌ها در معدنی در گجرات
طول تخمینی بدن واسوکی با طول بدن تیتانوبوآ قابل‌مقایسه است، هرچند مهره‌های تیتانوبوآ کمی بزرگتر از مهره‌های واسوکی هستند. با این حال، محققان در این مرحله، نمی‌توانند بگویند واسوکی در مقایسه با تیتانوبوآ بزرگتر بوده یا باریک‌تر.
این مارهای بزرگ در دوران سنوزوئیک می‌زیستند که پس از پایان دوره دایناسورها، یعنی ۶۶ میلیون سال پیش آغاز شد.
بزرگترین مهره واسوکی حدود ۱۱ سانتی متر عرض داشت. به نظر می‌رسد واسوکی بدنی پهن و استوانه‌ای به عرض حدود ۴۴ سانتی‌متر داشته است. جمجمه مار پیدا نشده است.
طرحی که محل قرارگیری مهره‌های کشف شده را در بدن مار نشان می‌دهد
به گفته محققان، واسوکی یک حیوان باشکوه بوده است. شاید غول مهربانی بوده که بیشتر اوقات روز سرش را روی ایوانی بلند قرار میداده که از پیچیدن بدن درازش شکل می‌گرفته یا میان باتلاق مانند قطاری بی‌پایان به کندی حرکت می‌کرده است.
محققان مطمئن نیستند واسوکی چه طعمه‌ای را می‌خورده، اما با توجه به اندازه‌ای که داشته شاید این طعمه کروکودیل بوده است. سایر فسیل‌های یافت‌شده در این منطقه شامل تمساح‌ها و لاک‌پشت‌ها و همچنین ماهی و دو نهنگ بدوی به نام‌های کوچیکتوس و اندروزیفیوس می‌شوند.
واسوکی عضوی از خانواده مارهای madtsoiidae بوده که تقریباً ۹۰ میلیون سال پیش ظاهر شدند اما حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش منقرض شدند. پس از برخورد شبه‌قاره هند با اوراسیا در حدود ۵۰ میلیون سال پیش، این مارها از هند از راه جنوب اوراسیا به شمال آفریقا گسترش یافتند.
این خانواده‌ی مارهای غالب در مراحل پایانی عصر دایناسورها و اوایل سنوزوئیک قبل از کاهش تنوع آن‌ها بود.