جانور ترسناکی که 80 میلیون سال بر اقیانوس‌ها حکمرانی می‌کرد
بقایای فسیلی این جانوران برخی جزئیات مربوط به فیزیولوژی، رفتار اجتماعی، و جایگاه آنها در اکوسیستم‌های دریایی باستانی را روشن کرده است
فسیل کهن‌ترین «پلیوسور» کشف‌شده، که خزنده‌ای دریایی هم‌عصر دایناسورهاست و 170 میلیون سال قدمت دارد، چهل سال پس از کشف در سال 1983 در نزدیکی لورن در شمال شرقی فرانسه، اخیرا مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات جالبی در اختیار باستان‌شناسان گذاشت.
پلیوسورها گروهی از خزندگان آبزی بودند که در طول دوره مزوزوئیک با دایناسورها همزیستی داشتند. آنها گروهی منحصر به فرد از خزندگان بودند که برای زندگی در آب تکامل یافتند.
این جانوران گردن‌های بسیار دراز، بدن‌های بشکه‌ای‌شکل، و چهار باله به جای دست و پا داشتند که با استفاده از آنها در آب حرکت می‌کردند. آنها همه یک شکل و یک اندازه نبودند، و تنوع مورفولوژیک داشتند. بعضی از گونه‌ها می‌توانستند تا 15 متر رشد کنند، اما برخی دیگر بسیار بزرگتر بودند.
پلیوسورها که گوشتخوار بودند، ماهی‌ها و سایر موجودات دریایی را شکار می‌کردند. آنها به لطف گردن‌های دراز و دامنه دید گسترده‌شان توانستند به آسانی حیوانات را در آب شکار کنند. با این حال، آنها در جریان واقعه انقراض بزرگ پایان دوره کرتاسه در حدود 66 میلیون سال پیش از میان رفتند.
فسیل‌های پلیوسور در سراسر جهان پیدا شده است، و مطالعه مداوم آنها به زیست‌شناسی باستانی و نظریات تکامل جانوران کمک‌های شایانی کرده است. بقایای فسیلی این جانوران برخی جزئیات مربوط به فیزیولوژی، رفتار اجتماعی، و جایگاه آنها در اکوسیستم‌های دریایی باستانی را روشن کرده است.
پلیوسوری که اخیرا مورد بررسی قرار گرفت یک «لورِنوسوروس» است، که کهن‌ترین حیوان از گونه جانوری خود محسوب می‌شود. این جانور از خانواده پلیوسورهای عظیم‌الجثه بود که و بزرگترین خزنده دریایی بود که به مدت 80 میلیون سال بر اقیانوس‌ها حکمفرمایی کردند.
بررسی‌های جدید نشان داد که دوران فرمانروایی پلیوسور بر دریاها و اقیانوس‌های باستان در حقیقت زودتر از زمانی که قبلاً تصور می‌شد آغاز شده است.
به علاوه، تحقیقات جدید نشان داد که این جانور از عوامل تغییرات زیست‌محیطی چشمگیری بود که در ابتدای دوران ژوراسیک میانه رخ داد، و بر اکوسیستم‌های دریایی آنچه امروزه در حوزه اروپای غربی قرار می‌گیرد تاثیرگذار بود.
منبع: العربیه