معماری خاص خانۀ ژاپنی در زمینی ۲.۵ متری/ تصاویر
این خانه در زمینی به عرض ۲.۵ متر ساخته شده و فضای داخلی آن تنها ۱.۸۰ متر عرض دارد. ژاپنی‌ها اینجور خانه‌ها را با لقب «لانۀ مارماهی» می‌شناسند، اما همچنان تلاش می‌کنند تا با تمهیدات خاص معمارانه، این «لانه‌ها» را به فضایی مناسب برای زندگی انسانی تبدیل کنند.
اول صبح؛ این خانه کوچک، اما هوشمندانه که توسط استودیوی ژاپنی YUUA Architects طراحی شده، در فضایی به عرض تنها ۲.۵ متر در قلب توکیو و بین دو ساختمان فشرده قرار گرفته است. این خانه که به نام «خانه‌ای با عرض ۱.۸ متر» شناخته می‌شود، در زمینی باریک و طویل ساخته شده و نمونه‌ای از خانه‌های باریکی است که در ژاپن به «لانۀ مارماهی» معروف هستند؛ خانه‌هایی که در مناطق متراکم شهری ژاپن نسبتا تعدادشان زیاد است.
در چنین فضایی، فرد می‌تواند با دراز کردن دستش، هر دو دیوار خانه را لمس کند؛ به همین دلیل معماران با دقت و خلاقیت فراوانی، طراحی داخلی را به گونه‌ای ترتیب داده‌اند که نه‌تن‌ها محدودیت‌ها را پوشش دهد بلکه حس فضای باز و راحتی را برای ساکنان خانه که شامل یک انسان و یک گربه هستند، به ارمغان بیاورد.
این خانه در چهار طبقه طراحی شده که هر طبقه به دو سطح تقسیم شده و از طبقات شناور برای افزایش حس گستردگی فضا استفاده شده است. این تقسیمات فضایی در عین سادگی، احساس پویایی و بازیگوشی را به محیط اضافه می‌کنند، به طوری که هر بخش خانه به‌عنوان یک فضای کوچک و منحصر به‌فرد در نظر گرفته شده است.
با استفاده از پنجره‌های بلند و بازشوهایی که در نمای اصلی و سقف تعبیه شده‌اند، نور طبیعی و هوای تازه در تمامی زوایای خانه جاری می‌شود و با اختلاف سطح طبقات، نور به‌خوبی به قسمت‌های پایین‌تر هدایت می‌گردد. این ویژگی باعث می‌شود فضای داخلی خانه نسبتا دلباز به نظر برسد.
از دیگر ویژگی‌های جذاب این خانه استفاده از پله‌های فلزی شناور بدون پایه است که در عین اینکه اجازه می‌دهند نور از میان آن‌ها عبور کند، طبقات مختلف را به یکدیگر متصل می‌کنند. دیوارهای داخلی به رنگ‌های تیره طراحی شده‌اند تا به فضا حس عمق و آرامش ببخشند. همچنین، کف‌ها و سقف‌ها با تخته‌های داربست پوشیده شده‌اند تا بافتی صنعتی و مدرن به فضای داخلی ببخشند و ظاهری خاص و متناسب با زندگی شهری توکیو را ایجاد کنند.
فضای اصلی زندگی در طبقه دوم قرار دارد؛ جایی که کانتر آشپزخانه به‌عنوان میز غذاخوری عمل کرده و در عین حال سکویی برای نردبانی است که به تراس‌های بالا و پشت‌بام راه دارد. در طبقات بالاتر، اتاق زیرشیروانی، حمام و دستشویی تعبیه شده‌اند و در طبقات پایین‌تر نیز اتاق خواب، فضای مطالعه و انبار قرار گرفته‌اند.
معماران در طراحی این خانه، با توجه به شکل غیرعادی و محدودیت‌های زمین، ستون‌ها و تیرها را به حداقل رسانده و از اسکلت فلزی و سیستم میخکوبی استفاده کرده‌اند تا فضای داخلی بهینه شود. همچنین مسیرهای باز لوله‌کشی و مواد نمای بیرونی بدون نیاز به داربست به‌گونه‌ای انتخاب شده‌اند که نگهداری و تعمیرات آسانی داشته باشند.
این خانه، نمونه‌ای جالب از چگونگی ترکیب نوآوری در طراحی و توجه به جزئیات در مواجهه با محدودیت‌های فضایی است و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان در فضای کم، برای دست یافتن به زیبایی و آرامش تلاش کرد.
