بیوگرافی و عکس‌های شخصی سارا بهرامی/ تصاویر

اول صبح؛ سارا بهرامی در بهمن ماه سال ۱۳۶۱در اصفهان به دنیا آمد. او بازیگری تئاتر را از کودکی شروع کرد و اولین تجربه سینمایی او بازی در فیلم «تهرون» به کارگردانی نادر تکمیل همایون بود که در سال ۸۸ ساخته شد.

سابقه کاری و هنری سارا بهرامی

سارا بهرامی زمانی که ۹ساله بود، با ثبت نام در کلاس‌های تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پای بر عرصه بازیگری نهاد. او همچنین تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته تئاتر در دانشگاه تنکابن ادامه داد و در این رشته فارغ التحصیل شد.

سارا بهرامی در نمایش‌هایی همچون «راهزنان»، «متولد سال ۱۳۶۱»، «اگر. .»، «هم هوایی»، «مخمصه» و… بازی کرده است ولی شهرت اصلی خود را مرهون بازی در مجموعه تلویزیونی «پروانه» می‌داند که در سال ۹۲ و به کارگردانی جلیل سامان ساخته شد. او در این سریال نقش مقابل حامد کمیلی را بازی می‌کرد و در آن نقش خوش درخشید.

ازدواج سارا بهرامی

سارا بهرامی مجرد است و تا کنون ازدواج نکرده است.

افتخارات سارا بهرامی

نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن برای بازی در فیلم «متولد ۱۳۶۱» در جشن انجمن بازیگران خانه تئاتر.

نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن برای بازی در فیلم «پروانه» در سومین جشنواره جام جم.

برنده یاس زرین بازیگر زن برای بازی در فیلم «آرزوهایت را به خاک نسپار» از جشنواره فیلم یاس.

برنده جایزه بهترین نقش مکمل زن برای بازی در فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» از نوزدهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران.

نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم «ایتالیا ایتالیا» در سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر.

برنده جایزه بهترین بازیگر زن برای بازی در فیلم «تو فقط مادر من باش» از دهمین دوره جشنواره فیلم کوتاه پورتو پرتغال.

برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم «دارکوب» از سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر.

 

آثار سینمایی و تلویزیونی سارا بهرامی

آثار سینمایی

تهرون – ۱۳۸۸ (نادر تکمیل همایون)

آینه‌های روبرو – ۱۳۸۸ (نگار آذربایجانی)

من دیه‌گو مارادونا هستم – ۱۳۹۳ (بهرام توکلی)

گیتا – ۱۳۹۴ (مسعود مددی)

خانه‌ای در خیابان چهل و یکم – ۱۳۹۴ (حمیدرضا قربانی)

ایتالیا ایتالیا – ۱۳۹۵ (کاوه صباغ زاده)

هزارپا – ۱۳۹۶ (ابوالحسن داوودی)

دارکوب – ۱۳۹۶ (بهروز شعیبی)

جمشیدیه – ۱۳۹۷ (یلدا جبلی)

سرکوب – ۱۳۹۷ (رضا گوران)

لتیان – ۱۳۹۷ (علی تیموری)

رمانتیسم عماد و طوبا – ۱۳۹۸ (رمانتیسم عماد و طوبا)

روشن – ۱۳۹۹ (روح الله حجازی)

چپ راست – ۱۳۹۹ (حامد محمدی)

خائن کشی – ۱۳۹۹ (مسعود کیمیایی)

علف‌زار – ۱۴۰۰ (کاظم دانشی)

جنگل پرتقال _ ۱۴۰۳ (آرمان خوانساریان)

آثار تلویزیونی (سریال‌ها)

فرات – ۱۳۹۰ (مازیار میری)

مثل یک کابوس – ۱۳۹۰ (شهرام شاه حسینی)

پروانه – ۱۳۹۱ (جلیل سامان)

پرده‌نشین – ۱۳۹۳ (بهروز شعیبی)

نمایش خانگی

ساخت ایران ۲ – ۱۳۹۷ (برزو نیک نژاد)

کرگدن – ۱۳۹۸ (کیارش اسدی‌زاده)

حرفه‌ای – ۱۴۰۰ (مصطفی تقی‌زاده)

خون سرد – ۱۴۰۱ (امیرحسین ترابی)

درمانگر – ۱۴۰۱ (امین حسین پور)

شریک جرم _ ۱۴۰۲ (مازیار میری)

بازنده _ ۱۴۰۳ (امین حسین پور)

گزیده‌ای از مصاحبه سارا بهرامی

چند سال است که در عرصه تئاتر فعالیت می‌کنید؟

از ۹ سالگی.

چرا تئاتر و سینما؟ رشته تحصیلی‌تان چه بوده است؟

رشته دبیرستان من ریاضی و فیزیک بود و من حتی پیش دانشگاهی را ریاضی و فیزیک خواندم، اما کنکور ریاضی ندادم. هم خودم و هم خانواده‌ام علاقمند بودیم که در رشته‌های هنری ادامه بدهم.

در چه دانشگاهی و رشته‌ای به تحصیل ادامه دادید؟

در دانشگاه تنکابن، رشته تئاتر.

کی به تهران مهاجرت کردید؟

سال ۸۵.

از پدر و مادرتان چطور یاد می‌کنید؟ آن‌ها در نگرش و طرز فکر شما چه نقشی داشتند؟

قطعا بزرگترین حامی من آن‌ها بودند. شاید اگر اصرار پدرم نبود (یعنی علاقه داشتند که من این حرفه را دنبال کنم) نمی‌دانم واقعا این کار را ادامه می‌دادم یا نه، دخیل بودند و حمایت کردند. ان شاالله که همیشه زنده باشند و سایه آن‌ها بالای سرم باشد. خدا را شکر می‌کنم که دست حمایت‌شان همیشه در کنار من بوده است.

مهمترین افراد در زندگیتان چه کسانی هستند؟

خب؛ خانواده‌ام خیلی برایم مهم‌اند می‌توانم بگویم؛ خانواده ام.

شما اگر برگردید به عقب چطور زندگی می‌کنید؟ آیا باز هم تئاتر را انتخاب می‌کنید؟

من خیلی از زندگی‌ام راضی ام. این به این مفهوم نیست که همیشه در زندگی خوشحالی و لبخند می‌زنی؛ نه! این به این مفهوم است که وقتی بر می‌گردم به گذشته نگاه می‌کنم می‌بینم من تلاش خودم را کردم به این شکلی که همیشه در زندگی به آن اعتقاد و علاقه داشتم و خوشحالم. حتما اگر بار دیگر به کودکی و نوجوانی بر گردم که سرم خلوت‌تر از الان بود و خیلی وقت‌ها می‌گویم که الان هم باید این کار را بکنم، این است که قطعا موسیقی را پی می‌گرفتم. چون همیشه در زندگی‌ام کم بوده. پیانو؛ سازی است که خیلی به آن علاقه دارم. این؛ تنها چیزاست، که البته می‌دانم هیچ وقت دیر نیست و اگر وقت داشته باشم یاد می‌گیرم.

چند تا اسم نام می‌برم آن‌ها را در یک خط توصیف کنید:

جلیل سامان؛ از آدم‌هایی است که هیچ وقت در زندگی اسمش را فراموش نمی‌کنم، به خاطر این که کمکم کرد در حرفه‌ای که خیلی دوستش دارم بزرگترین قدمم را بردارم. به شدت برایم محترم است. امیدوارم سال‌های سال باشد و من کار کردنشان را ببینم.

شایسته ایرانی؛ یکی از بازیگرهای خوبی که دلم می‌خواهد مجال کار کردن به او بیشتر داده شود؛ به خاطر این که لیاقتش بیشتر از این هاست.

افسانه ماهیان؛ من اولین بار که دیدمش به او گفتم من همیشه فکر می‌کردم شما خانمی بد اخلاق هستید که حتما کار کردن با او سخت است. مدیریت؛ در کار کردن با خانم ماهیان برای من تفسیر شد. به معنای واقعی زن مدیری که می‌تواند گروه را هدایت کند.

حامد کمیلی؛ خوشحالم که باهم کار کردیم و او تجربه‌اش را در اختیارم قرار داد.