فال حافظ ۱۰ دی ماه ۱۴۰۲/ دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز دهم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد

کز حضرتِ سلیمان، عشرت اشارت آمد

خاکِ وجود ما را، از آبِ دیده گِل کن

ویرانسرایِ دل را، گاهِ عمارت آمد

این شرحِ بی‌نهایت، کز زلفِ یار گفتند

حرفیست از هزاران، کاندر عبارت آمد

عیبم بپوش زنهار، ای خرقه‌ی می‌آلود

کان پاکِ پاکدامن، بهرِ زیارت آمد

امروز جایِ هر کس، پیدا شود ز خوبان

کان ماهِ مجلس افروز، اندر صدارت آمد

بر تختِ جم که تاجش، معراج آسمان است

همت نگر که موری، با آن حقارت آمد

از چشمِ شوخش‌ای دل، ایمانِ خود نگه دار

کان جادویِ کمانکش، بر عزمِ غارت آمد

آلوده‌ای تو حافظ، فیضی ز شاه درخواه

کان عنصرِ سَماحت، بهرِ طهارت آمد

دریاست مجلسِ او، دَریاب وقت و دُریاب

هان‌ای زیان رسیده، وقتِ تجارت آمد

تفسیر عرفانی:

آنان که دلداده راه دوست می‌گردند، سرانجام به مراد دل خود دست می‌یابند و در این مقام از او طلب بخشش می‌کنند تا همواره در جوار او جای گیرند.

تعبیر غزل:

غم و قصه به پایان رسیده و روزگار خوشی و آسایش فرا رسیده، فرصت‌ها را غنیمت بشمار و غم آینده و افسوس گذشته را فراموش کن. حال را دریاب و از آن به خوبی استفاده کن.