فال حافظ ۱۵ دی ماه ۱۴۰۲/ ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می‌

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز پانزدهم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می‌

طامات تا به چند و خرافات تا به کی

بگذر ز کبر و ناز که دیده‌ست روزگار

چین قبای قیصر و طرف کلاه کی

هشیار شو که مرغ چمن مست گشت هان

بیدار شو که خواب عدم در پی است هی

خوش نازکانه می‌چمی‌ای شاخ نوبهار

کآشفتگی مبادت از آشوب باد دی

بر مهر چرخ و شیوه او اعتماد نیست‌

ای وای بر کسی که شد ایمن ز مکر وی

فردا شراب کوثر و حور از برای ماست

و امروز نیز ساقی مه روی و جام می‌

باد صبا ز عهد صبی یاد می‌دهد

جان دارویی که غم ببرد درده‌ای صبی

حشمت مبین و سلطنت گل که بسپرد

فراش باد هر ورقش را به زیر پی

درده به یاد حاتم طی جام یک منی

تا نامه سیاه بخیلان کنیم طی

زان می‌که داد حسن و لطافت به ارغوان

بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی

مسند به باغ بر که به خدمت چو بندگان

استاده است سرو و کمر بسته است نی

حافظ حدیث سحرفریب خوشت رسید

تا حد مصر و چین و به اطراف روم و ری

 تعبیر غزل:

اگر در جوانی به صفای روح و باطن دست یافته ای، این حالات و روحیات متعالی در پیری هم ملکه ذهن شما می‌گردد و جزئی می‌شود از وجود شما که کوچکترین ردی از عالم خاکی و ناسوتی نخواهد داشت. آن گاه ایت که هیچ چیز در نگاه شما عیب و نقصی نشان نمی‌دهد و هر چه می‌بینید زیبا است.