فال حافظ ۲۸ دی ماه ۱۴۰۲/ مرغِ دل باز هوادارِ کمان ابروییست

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و هشتم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

سحرم دولتِ بیدار به بالین آمد

گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام

تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

مژدگانی بده‌ای خلوتیِ نافه گشای

که ز صحرایِ خُتَن آهویِ مُشکین آمد

گریه آبی به رخِ سوختگان بازآورد

ناله فریادرَسِ عاشقِ مسکین آمد

مرغِ دل باز هوادارِ کمان ابروییست‌

ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

ساقیا می‌بده و غم مخور از دشمن و دوست

که به کامِ دلِ ما آن بشد و این آمد

رسمِ بدعهدیِ ایام چو دید ابرِ بهار

گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد.

چون صبا گفته‌ی حافظ بشنید از بلبل

عَنبرافشان به تماشایِ رَیاحین آمد

تفسیر عرفانی:

سالکان راه عشق سرانجام به دیدار دوست نایل خواهند شد. در حقیقت دوست با گریه و فغان سوخته دلان؛ به آسمان دلشان ظاهر می‌شود و مددکار عاشقانی می‌شود که در این راه جامی از شراب عشق او نوشیده اند.

تعبیر غزل:

روزگار سختی شده است و همدردی و احسان به یکدیگر از یادها رفته است. از این وضعیت تعجب می‌کنی، اما فقط خداوند به همه امور آگاه است. آنچه از دست تو بر می‌آید قناعت و توکل است.