فال حافظ ۳۰ دی ماه ۱۴۰۲/ با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز سی‌ام دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی

خط بر صحیفه گل و گلزار می‌کشی

اشک حرم‌نشین نهانخانه مرا

زان سوی هفت پرده به بازار می‌کشی

کاهل روی چو باد صبا را به بوی زلف

هر دم به قید سلسله در کار می‌کشی

هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست

از خلوتم به خانه خمار می‌کشی

گفتی سر تو بسته فتراک ما شود

سهل است اگر تو زحمت این بار می‌کشی

با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم

وه زین کمان که بر من بیمار می‌کشی

بازآ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند

ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی

حافظ دگر چه می‌طلبی از نعیم دهر

می‌می‌خوری و طره دلدار می‌کشی

تفسیر عرفانی:

حضرت دوست عاشقان را پیوسته در تب و تاب می‌اندازد و آنان که در راه عشق او وا می‌مانند، به حرکت وا می‌دارد تا به سر منزلش راه یابند، چرا که این منتهای آرزوی عاشقان است که از شراب عشق دوست بنوشند و در سرمنزلش جای گیرند.

تعبیر غزل:

به دنیای اطرافت بیشتر توجه کن تا زیبایی‌های آن را دریابی. باید همه چیز را درست ببینی تا دچار ملالت و بد بینی‌های بیهوده نشوی. زندگی زیباست‌ای زیبا پسند! چشم خود را باز کن!