کشف یک آجر در ایلام که نقشهای باستانی بر روی آن حک شده است
مسئولان میراث فرهنگی استان ایلام از کشف یک آجر عیلامی خاص توسط باستانشناسان در دشت دهلران خبر دادهاند. طرحی که بر روی این آجر نقش بسته است، به احتمال زیاد نقشۀ سیستم انتقال آب در یک شهر باستانی است.
اول صبح؛ باستانشناسان ایرانی در دشت دهلران، کتیبهای آجری به خط اَکدی بههمراه یک آجر نقشدار کشف کردهاند که احتمالا نقشۀ آبرسانی یک شهر عیلامی بر روی آن حک شده است؛ این کشف اهمیت سیاسی، اقتصادی «گاران» در سرحدات غربی تمدن عیلام را نشان میدهد.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایلام افزود: درباره این یافتههای باستانشناسان، در نشست تخصصی «بازنمایی چشماندازی از دشت دهلران؛ بر مبنای نویافته تپه گاران» که به همت پژوهشکده باستانشناسی برگزار شد، گزارش داده شد.
محسن زینیوند باستانشناسی که در این محوطه کاوش کرده است، گفت: گاران در دشت دهلران از توابع استان امروزین ایلام و در جنوبغربی فلات ایران واقع شده است. این محوطه در ۳ کیلومتری شرق رود دوویرج و در ۲۸۰۰ متری شمال، شمالغربی تپۀ موسیان قرار دارد، محوطۀ گاران با وسعت ۱۷ هکتار، از یک برجستگی اصلی مخروطیشکل در جنوب محوطه و چندین پشتۀ نامنظم تشکیل شده است که در شرق، شمال و غرب برجستگی اصلی قرار دارند.
این باستانشناس ادامه داد: ارتفاع برجستگی اصلی ۲۰ متر و ارتفاع پشتههای پیرامونی آن حدوداً بین ۳ تا ۶ متر است. سراسر دامنه برجستگی اصلی را پهنۀ پست و یکنواختی به عرض تقریباً ۲۰ متر در برگرفته است که آن را از پشتههای پیرامونی جدا کرده است. شاید این پدیده نشانی از وجود یک خندق باشد که برای حفاظت بیشتر پیرامون آکروپل تپه ایجاد شده است.
زینیوند در ادامه این گزارش گفت: گاران بهدلیل توالی منظم از اواخر سلسلههای قدیم تا اواخر دوران تاریخی و همچنین تبدیل شدن به بزرگترین زیستگاه در نیمه هزاره دوم قبل از میلاد تا اواخر دوره هخامنشی، از اهمیت فوقالعادهای در مطالعات باستانشناسی این منطقه برخوردار است.
وی درباره نتایج بررسی و کاوش این محوطه در سالهای اخیر اظهار کرد: در بررسی سطحی از دامنۀ پشتۀ اصلی چندین آجر شکسته، که گاه دارای کتیبه بودهاند، شناسایی شد، البته نبشتههای این آجرهای کتیبهدار استامپی بهدلیل آبسوده شدن و هوازدگی قابل خواندن نبودند، ولی در یک نمونه، چند کلمۀ ناقص از جمله لوگال (حاکم)، دومو (پسر) و بلیتو (سرور او) قابل خواندن بود که نشان میدهد به زبان اَکدی نگاشته شدهاند.