سایه‌های ترسناک شهر هیروشیما چگونه شکل گرفتند؟/ تصاویر

اول صبح؛ ششم اوت ۱۹۴۵ نقطه عطف فاجعه باری در تاریخ بشریت بود. شهر هیروشیما در ژاپن، با پرتاب اولین بمب اتمی توسط ایالات متحده، به کانون یکی از ویرانگرترین رویدادهای قرن بیستم تبدیل شد.

در میان ویرانی گسترده و رنج غیرقابل تصور انسانی، سایه‌هایی که قربانیان پشت سر گذاشتند، میراث وحشتناکی از جنگ هسته‌ای را حک کرد.

نیروهای نظامی ایالات متحده بمب را بر روی هیروشیما، پرتاب کردند. این انفجار، انرژی و حرارت بسیار زیادی را آزاد کرد. فوراً شهر را محو کرد و در پی آن منظره‌ای از ویرانی غیرقابل تصور به جا گذاشت.

اگرچه به طور مستقیم به آن اشاره نشده است، اما فیلم اوپنهایمر به طور خلاصه به بررسی ویرانی کامل ناشی از بمب می‌پردازد.

ساختمان‌ها فرو ریخت، آتش سوزی‌ها شعله‌ور شد و زندگی‌های بی‌شماری در چند لحظه خاموش شدند. اما در میان این همه ویرانی، چیزی بی‌سابقه رخ داد؛ سایه‌هایی از قربانیان بمب بر روی سطوحی که در شهر باقی مانده، نقش بسته بود.

منشا سایه‌ها

این سایه‌ها که امروزه در هیروشیما باقی مانده‌اند، یادآور ویرانی بمب اتمی هستند.

در لحظه انفجار، گرمای شدید تولید شده، اجساد نزدیکترین افراد به زمین را تبخیر کرد. تنها چیزی که از بدن آن‌ها باقی ماند، سایه‌هایی بود که روی سطوح پشت سرشان نقش بسته بود. مشابه اجسادی که پس از فوران کوه وزوویوس توسط خاکستر در شهر پمپئی حفظ شده‌اند، این سایه‌ها آخرین لحظات مردم عادی گرفتار در یک تراژدی تاریخی را ثبت می‌کنند. کودکان در حال بازی، مردمی که در شهر قدم می‌زنند، خانواده‌ها در آخرین لحظات دور هم جمع شده اند. همه در یک لحظه از بین رفت.

یکی از نمادین‌ترین و دلخراش‌ترین سایه‌ها، سایه شخصی است که روی پله‌های بانک سومیتومو در هیروشیما حک شده است. گمان می‌رود مردی باشد که در لحظه انفجار روی پله‌ها نشسته بود.

علم پشت سایه‌ها

علم پشت این سایه‌ها هم غم‌انگیز و هم جذاب است. هنگامی که بمب منفجر شد، انفجار شدیدی از تشعشعات حرارتی منتشر کرد. گرما به حدی بود که هر ماده بیولوژیکی را در منطقه تبخیر می‌کرد. هر سنگ یا سایر مواد غیر بیولوژیکی را سفید می‌کرد.

این انفجار انرژی خود را صرف تبخیر افراد کرد و بنابراین نتوانست سنگ یا سیمان پشت آن‌ها را سفید کند.

یعنی اینطور نیست که سایه‌ها ماده‌ای باقی‌مانده از جانب کسانی باشد که مرده‌اند.

با در نظر گرفتن این موضوع، دانشمندان حتی توانستند با محاسبه زاویه سایه‌ها با جایی که مردم احتمالاً ایستاده اند، تعیین کنند که بمب در کجای آسمان منفجر شده است.

حفظ سایه‌ها

پس از بمباران، بازماندگان با اثرات فوری و بلندمدت قرار گرفتن در معرض تشعشع دست و پنجه نرم کردند. همچنین تلاش‌هایی برای حفظ سایه‌ها در سطح شهر انجام می‌شد.

آثار بر روی دیوارها و سطوح به نمادهای قدرتمندی تبدیل شدند؛ نه فقط از دست رفتن افراد، بلکه به نمادی از تأثیر گسترده‌تر جنگ هسته ای.

تلاش‌های حفاظتی شامل پوشاندن سطوح برای محافظت از آن‌ها در برابر عناصر و گذر زمان بوده است.

برخی از این سایه‌ها به موزه‌ها منتقل شدند تا اطمینان حاصل شود که می‌توان آن‌ها را مطالعه کرد و به خاطر آورد. آن‌ها به عنوان یک هشدار جدی علیه استفاده از سلاح‌های هسته‌ای عمل می‌کنند.

تاثیر سایه‌ها بر حافظه جمعی

سایه‌های هیروشیما به بخشی جدایی ناپذیر از خاطره جمعی شهر، از بمباران اتمی ژاپن تبدیل شده اند.

اگرچه تنها سه روز بعد، یک بمب اتمی بر روی ناکازاکی انداخته شد، اما تمرکز اصلی بر هیروشیما و سایه‌های این شهر است.

موزه‌ها و بناهای یادبود هیروشیما، مانند موزه یادبود صلح هیروشیما، به طور برجسته‌ای این سایه‌ها را برای بازدیدکنندگان به نمایش می‌گذارند. افرادی که شاهد آن‌ها هستند اغلب از تأثیر عاطفی این سایه‌ها صحبت می‌کنند.

این سایه‌ها آخرین لحظات ترس زده افراد ناآگاه را مستند کرده اند.

پیام مداوم هیروشیما

اگرچه نزدیک به ۸۰ سال از زمانی که بمب بر فراز هیروشیما پرتاب شد می‌گذرد، سایه کشته شدگان هنوز واقعیت تلخ تخریب اتمی را به تصویر می‌کشند.

پس از پرتاب بمب، جهان به مدت نیم قرن وارد جنگ سرد شد. اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده با هم رقابت کردند تا ببینند چه کسی می‌تواند بیشترین تعداد و مخرب‌ترین تسلیحات هسته‌ای را تولید کند.

در این میان، یک جنبش جهانی برای‌عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای گسترش یافت و تصاویر سایه‌ها در هیروشیما را برای حمایت از آرمان در بر گرفت.