کشف انگشتر طلای ۱۸۰۰ساله با نقش «الهۀ پیروزی»

اول صبح؛ باستان‌شناسان «موسسه‌ی ملی تحقیقات باستان‌شناسی پیش‌گیرانه فرانسه» (INRAP) یک حلقه طلای ۱۸۰۰ساله با پرتره‌ی «ونوس پیروز» (الهه‌ی رومی مرتبط با پیروزی در نبرد) را به همراه تعداد انگشت‌شماری سکه از دوره‌ای جدیدتر کشف کرده‌اند؛ دوره‌ای که امپراتوری کارولنژی بر فرانسه حکومت می‌کرد.

این کشف بخشی از یک کاوش گسترده بود که در آن، دست‌سازه‌ها و سکونتگاه‌هایی از اواخر عصر برنز تا قرون وسطی کشف شد. حلقه‌ی یافت‌شده، به گفتۀ باستان‌شناسان در وضعیتی کاملا سالم و استثنایی حفظ شده است.

این حلقه طلای رومی، متعلق به قرن دوم و سوم پس از میلاد، در امتداد جاده‌ای با منشاء رومی کشف شد. این مسیر ارتباطی که بین قرن‌های دوم و چهارم پس از میلاد ساخته شده، به دلیل ساختارش که لایه‌ای از شن کوارتز است قابل‌توجه است. استفاده‌ی گسترده از این مسیر در دوران باستان به واسطه‌ی شیارهای بجامانده از چرخ به اثبات رسیده است.

این حلقه طلایی یک پایه‌ی تراشه‌خورده‌ی باظرافت و یک طرح حک‌شده از جنس نیکولو دارد؛ نوعی عقیق با سطح مایل به آبی. روی این سنگ قیمتی تصویری از «ونوس ویکتورس» حک شده که نماد زیبایی و قدرت است. چنین جواهری هم زینت شخصی و هم مُهر نخبگان رومی و گواه جایگاه و اهمیت معنوی آن‌ها بوده است.

تعدادی از سکه‌های کارولنژی کشف‌شده

زیرساخت‌های رومی نظیر جاده‌ای که حلقه در آن یافت شده، غیر از راحت کردن تجارت و سفر، بین جوامع روستایی و مراکز شهری ارتباط برقرار می‌کردند.

باستان‌شناسان بقایای یک دهکده‌ی قرون وسطایی از قرن پنجم تا دهم را نیز کنار این جاده رومی کشف کردند. این سکونتگاه با زمین‌های چهارگوشی که مسیرهایی آن‌ها را به هم متصل کرده بود، دارای خانه‌ها، مراتع، زمین‌های کشاورزی و سیلوهای ذخیره غلات بود. استفاده از چوب، خاک و مصالح بام با پایه گیاهی در بسیاری از سازه‌ها، اطلاعاتی درباره‌ی روش‌های ساخت قرون وسطی را برای محققان فراهم کرده است.

یک اکتشاف قابل‌توجه دیگر، دوازده سکه‌ی نقره‌ی کارولنژی مربوط به قرن نهم یا دهم بود. این سکه‌ها ممکن است در دوران حملۀ وایکینگ‌ها مخفی شده باشند؛ زمانی که حملات وایکینگ‌ها به امپراتوری کارولنژی فشار می‌آورد. اینکه آیا حملات وایکینگ‌ها عامل مستقیم متروک شدن این سکونتگاه در قرن دهم بوده یا خیر، هنوز روشن نشده است.

شواهدی از دوره‌های قبلی سکونت و قطعات سفالی مربوط به اواخر عصر برنز و قالب‌های سفالی برای ساخت برنز در گودال‌های بخش شمالی یافت شده است. این قالب‌ها که احتمالاً از آن‌ها برای ساخت شمشیر و سلاح‌های دیگر استفاده می‌شده، نشانه‌ای از وجود یک کارگاه است. دو محوطه‌ی کوچک که یکی از آن‌ها احتمالاً یک دایره خاکسپاری در اوایل عصر آهن بوده نیز در مکان دیگری کشف شده است.

این کاوش‌ها، از یک سکونتگاه عصر برنز گرفته تا یک روستای قرون وسطایی و ناحیه‌ای متمرکز بر کشاورزی، اطلاعات مهمی درباره‌ی الگوهای سکونت، شیوه‌های کشاورزی و پیشرفت‌های تکنولوژیکی در طول هزاره‌ها را برای باستان‌شناسان به ارمغان آورده است.