فال حافظ ۱۷ دی ماه ۱۴۰۲/ سلامی چو بوی خوش آشنایی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هفدهم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

سلامی چو بوی خوش آشنایی

بدان مردم دیده روشنایی

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسایی

نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای

دلم خون شد از غصه ساقی کجایی

ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا

فروشند مفتاح مشکل گشایی

عروس جهان‌گر چه در حد حسن است

ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی

دل خسته من گرش همتی هست

نخواهد ز سنگین دلان مومیایی

می‌صوفی افکن کجا می‌فروشند

که در تابم از دست زهد ریایی

رفیقان چنان عهد صحبت شکستند

که گویی نبوده‌ست خود آشنایی

مراگر تو بگذاری‌ای نفس طامع

بسی پادشایی کنم در گدایی

بیاموزمت کیمیای سعادت

ز همصحبت بد جدایی جدایی

مکن حافظ از جور دوران شکایت

چه دانی توای بنده کار خدایی

تفسیر عرفانی:

چرخ گردون مملو از دام و رنجی است که معشوق برای امتحان سالکانش نهاده و سالکان بارگاه زمانی می‌توانند از گرد این مشکلات رهایی جویند که به درگاه او روی آورند.

تعبیر غزل:

پیداست که کامیاب می‌گردی و بختت بلند خواهد بود. تو با سرپنجه عقل مشکلاتت را گشوده‌ای و در این راه از انوار حکمت الهی بهره برده‌ای. پس امیدوار باش و منتظر وقایع آینده بمان.