فال حافظ ۱۸ دی ماه ۱۴۰۲/ چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هجدهم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی

که حال ما نه چنین بودی ار چنان بودی

بگفتمی که چه ارزد نسیم طره دوست

گرم به هر سر مویی هزار جان بودی

برات خوشدلی ما چه کم شدی یا رب

گرش نشان امان از بد زمان بودی

گرم زمانه سرافراز داشتی و عزیز

سریر عزتم آن خاک آستان بودی

ز پرده کاش برون آمدی چو قطره اشک

که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

اگر نه دایره عشق راه بربستی

چو نقطه حافظ سرگشته در میان بودی

تفسیر عرفانی:

راهیان راه دوست خواهان آنند که مورد عنایت معشوق قرار گیرند و در دایره‌ی عشق محترم شمرده شوند تا تختگاه سعادتشان خاک درگاه دوست گردد و در حلقه محبت او قرار گیرند.

تعبیر غزل:

اسرار عشق واقعی به حضرت حق در دل هر کسی باشد، دهانش از گفتن این اسرار قاصر است، چون کسی را نمی‌یابد که با این درد آشنا باشد، پس انسانی که در دلش صندوقچه عشق الهی به ودیعه نهاده شده، باید خود را به دریای بی‌کران لطف و عنایت الهی سپارد و از طی کردن این مسبر کوچک تربن هراسی به خود راه ندهد.