فال حافظ ۱۹ دی ماه ۱۴۰۲/ زمان خوشدلی دریاب و در یاب

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز نوزدهم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

زمان خوشدلی دریاب و دریاب

خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد

که در دستت به جز ساغر نباشد

زمان خوشدلی دریاب و دریاب

که دایم در صدف گوهر نباشد

غنیمت‌دان و می‌خور در گلستان

که گل تا هفته دیگر نباشد

ایا پرلعل کرده جام زرین

ببخشا بر کسی کش زر نباشد

بیاای شیخ و از خمخانه ما

شرابی خور که در کوثر نباشد

بشوی اوراق اگر همدرس مایی

که علم عشق در دفتر نباشد

ز من بنیوش و دل در شاهدی بند

که حسنش بسته زیور نباشد

شرابی بی‌خمارم بخش یا رب

که با وی هیچ درد سر نباشد

من از جان بنده سلطان اویسم

اگر چه یادش از چاکر نباشد

به تاج عالم آرایش که خورشید

چنین زیبنده افسر نباشد

کسی گیرد خطا بر نظم حافظ

که هیچش لطف در گوهر نباشد

تفسیر عرفانی:

گل خوش آمد و چیزی بهتر از آن نیست که در دستت جامی از شراب باشد. مقصود او از این شعر این است که، هر یک از طالبان یار که در راه او قدم نهاده اند، باید قدر دوران کوتاه شادی‌شان را بدانند، جرعه‌ای از شراب محبت بنوشند و غرق محبت دوست گردند؛ چراکه گوهر دوست برای همه کس قابل دستیابی نیست.

تعبیر غزل:

بین دو راهی مانده‌ای که هر کدام را انتخاب کنی، زیان خواهی دید. فریب خورده‌ای و بیم آن است آبروی خود را نیز از دست بدهی. باید به خدا توکل کنی و صبور باشی.