فال حافظ ۲۳ دی ماه ۱۴۰۲/ فریبِ چشمِ تو صد فتنه در جهان انداخت

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و سوم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

خَمی که ابروی شوخِ تو در کمان انداخت

به قصد جانِ منِ زارِ ناتوان انداخت

نبود نقش دو عالم، که رنگ الفت بود

زمانه طرح محبت، نه این زمان انداخت

به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد

فریبِ چشمِ تو صد فتنه در جهان انداخت

شراب خورده و خِوی کرده می‌روی به چمن

که آبِ روی تو، آتش در ارغوان انداخت

به بزمگاهِ چمن دوش مست بگذشتم

چو از دهانِ توام غنچه در گمان انداخت

بنفشه طُرِّه مفتول خود گره می‌زد

صبا حکایتِ زلفِ تو در میان انداخت

ز شرمِ آن که به روی تو نسبتش کردم

سمن به دستِ صبا، خاک در دهان انداخت

من از ورع، مِی و مطرب ندیدمی زین پیش

هوای مغبچگانم در این و آن انداخت

کنون به آبِ مِی لعل، خرقه می‌شویم

نصیبه‌ی ازل از خود، نمی‌توان انداخت

مگر گشایش حافظ در این خرابی بود؟

که بخششِ ازلش، در می‌مغان انداخت

جهان به کامِ من اکنون شود، که دور زمان

مرا به بندگیِ خواجه‌ی جهان انداخت

 تفسیر عرفانی:

هر آن چه حضرت دوست برای هر شخصی در نظر می‌گیرد، به واسطه محبتی است که از ازل به او داشته.

تعبیر غزل:

به زودی خبر خوشی به تو خواهد رسید. هرگز خود را جهت دنیا به سختی نینداز و با اطرافیان خود بی‌ریا و خالص باش.