فال حافظ ۶ بهمن ماه ۱۴۰۲/ من از دست غمت مشکل برم جان

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز ششم بهمن ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

من از دست غمت مشکل برم جان

ولی دل را تو آسان بردی از من

به قول دشمنان برگشتی از دوست

نگردد هیچ کس با دوست دشمن

تنت در جامه، چون در جام باده

دلت در سینه، چون در سیم آهن

ببارای شمع اشک از چشم خونین

که شد سوز دلت بر خلق روشن

مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز

برآید همچو دود از راه روزن

دلم را مشکن و در پا مینداز

که دارد در سر زلف تو مسکن

چو دل در زلف تو بسته‌ست حافظ

بدین سان کار او در پا میفکن

تفسیر عرفانی:

هر لحظه در آرزوی دیدارت، جامه بر تن پاره می‌سازم. مقصود او از این شعر این است که، رهروان راه دوست پیوسته در آرزوی دیدار معشوق به سر می‌برند و به واسطه‌ی دوری از او بی‌سر و سامانند و در غم عشق او گرفتار. از این رو، تمام اندیشه‌ی خود را به او معطوف می‌دارند و پیوسته در راه عشق او گام می‌نهند تا به سر منزل مقصود راه یابند.

تعبیر غزل:

خود را اسیر نفس کسانی که تنها شیفته‌ی سیمای ظاهر تو گشته اند، مکن. آنان که ظاهر بینند، افراد قابل اعتمادی نیستند. اگر کسی تو را به خاطر زیبایی‌های روحت می‌خواهد، او ارزش محبت و دوستی دارد.