کلمۀ «خود» در زبان روزمرۀ ما کلمۀ بسیار پرکاربردی است؛ «خودم این کار را می‌کنم» یا «خودم این را می‌دانم» و جمله‌های بی‌شماری مثل این‌ها هستند که دربارۀ «خود» سخن می‌گویند. اما اصلا «خود» چیست؟ برخی از فلسفه‌های شرقی که از دل اندیشۀ بودایی بیرون آمده‌اند، پاسخ جالب توجهی به این پرسش می‌دهند.
پنجاه سال پیش، ماجرای یک سفر با موتورسیکلت با سفری به اعماق ذهن انسان ترکیب شد! این ترکیب عجیب و غریب را رابرت‌ام پیرسیگ (Robert M. Pirsig) به وجود آورده بود؛ نویسنده و فیلسوفی که در بحبوحۀ مبارزه با بیماری روانی‌اش، خودزندگینامه‌ای نوشت با عنوان: «ذِن و هنر نگهداری موتورسیکلت؛ کاوشی در مورد ارزش‌ها».
مسئلۀ «خودتنهاانگاری» (Solipsism) که مسئلۀ «ذهن‌های دیگر» نیز نامیده می‌شود، عبارت از این پرسش است که: «از کجا می‌دانم آدم‌های دیگر واقعا صاحب آگاهی و شعور انسانی هستند و ربات‌هایی برنامه‌ریزی شده یا خیالاتی در ذهن من نیستند»؟ هیچ یک از ما دسترسی مستقیمی به ذهن دیگران نداریم و بنابراین منطقا نمی‌توانیم مطمئن باشیم که هیچ کس جز خود ما صاحب شعور و آگاهی انسانی است.
کنفوسیوس معلم و فیلسوفی با جایگاه و منزلت رفیع بود. آرمان‌های او به صورت ذاتی با هویت ملی چین و تمدن شرق آسیا عجین شده است.
عارف بالله و سالک طریق حقیقت، آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی تبریزی استاد عرفان و اخلاق به‌نام بسیاری از مراجع و بزرگان حوزه‌های علمیه قم و نجف معتقد بود که بعد از مقام عصمت و امامت، در میان رعیت احدی در معارف عرفانی و حقائق نفسانی در حد محی‌الدین عربی نیست و کسی به او نمی‌رسد.
فلسفۀ «کلبی» یا «سگی» یکی از مشهورترین مکاتب فلسفی یونان باستان بوده است که در طول تاریخ فلسفه همواره تاثیرگذاری خود بر فیلسوفان و مکاتب مختلف را حفظ کرده است. این مکتب صرفا یک مجموعه از «نظریات» نبود بلکه نوعی سبک زندگی بود که به پیروان خود شیوۀ خاصی از نگاه به زندگی را توصیه می‌کرد.
"مارک کورلانسکی" نویسنده و روزنامه نگار در کتاب جدید خود قصد دارد به هسته کمیاب‌ترین ماده غذایی در جهان از نظر متداول بودن در استفاده دست یابد.
حقیقت برای سقراط به معنی نگریستن در درون خویشتن و به یاد آوردن آن دانش‌هایی است که همیشه با روح ابدی و غیر مادی ما همراه بوده‌اند.
وقتی قطار تکنولوژی بیش از هر زمان دیگری سرعت گرفته است و همه چیز به حکم ضرورت در حال دگرگونی سریع است، خاطرها پریشان می‌شود و مجالی برای فکر کردن نمی‌ماند و در این شرایط، تفکر که با صبر و سکون و آزادی ملازمت دارد، دشوارتر می‌شود.
اهمیت آی‌کیو و حتی چیزی که می‌سنجد، به طور گسترده‌ای به نحو اشتباه درک شده است.
فلسفۀ «کلبی» یا «سگی» یک رویکرد فلسفی خاص به زندگی است که در یونان باستان در قرن چهارم قبل از میلاد ظهور کرد. این مکتب فلسفی توسط آنتیستنس، شاگرد سقراط تأسیس شد و توسط دیوگنس سینوپی شهرت یافت. کلبیون طرفدار یک زندگی بسیار ساده بودند و قراردادهای اجتماعی مانند مادی‌گرایی و دستیابی به ثروت یا قدرت را رد می‌کردند.
شوپنهاور عاشق استعاره بود و توصیه او با مثال یک خانه ساز آغاز می‌شود: مرد «در ساخت خانه کار می‌کرد»، اما «ممکن است از طرح کلی آن کاملا بی‌اطلاع بوده باشد». شوپنهاور اشاره کرد که بدین خاطر خانه ساز به جای آن که بخشی از یک طرح بزرگ را ببیند در جزئیات روزانه کار خود گرفتار شده بود. در هر جنبه‌ای از هستی نیز چنین است. او می‌نویسد: «تنها زمانی شخصیت و ظرفیت‌های ما خود را در پرتو واقعی خود نشان می‌دهند که به زندگی خود به عنوان یک کل متصل نگاه کنیم». خانه ساز اگر بتواند کل خانه را در حالی که روی جزئیات کار می‌کند تصور کند می‌تواند رضایت بیش‌تری از کار خود داشته باشد و با انگیزه باقی بماند.
دوراهی‌های اخلاقی واقعی به طور ناامیدکننده‌ای در بازی‌ها نادر هستند. اما اگر آن را تغییر دهیم، می‌توانیم بیش از هر کتاب آموزنده‌ای، در بازی‌ها درباره خودمان بیاموزیم.