انسان‌ها «45 هزار سال قبل» در این غار زندگی کرده‌اند
بررسی دندان‌ها و استخوان‌های حیوانات یافت شده در مجاورت غار، نشان داد انسان‌های اولیۀ ساکن این منطقه در محیطی بسیار سرد، در همسایگی گوزن‌های شمالی، خرس‌های غار، کرگدن‌های پشمالو و مهم‌تر از همه نئاندرتال‌ها زندگی می‌کردند.
اول صبح؛ تجزیه و تحلیل ژنتیکی قطعات استخوان کاوش‌شده از یک سایت باستان‌شناسی در رانیس (آلمان) نشان می‌دهد انسان‌های امروزی (هومو ساپینس) حدود ۴۵۰۰۰ سال پیش به شمال اروپا رسیده‌اند در مجاورت نئاندرتال‌ها زندگی کرده‌اند.
این مدرک، تاریخ ورود انسان مدرن (هوموساپینس) را هزاران سال زودتر از آنچه قبلا تصور می‌شد نشان می‌دهد و به آن معناست که آن‌ها چندین هزار سال قبل از انقراض نئاندرتال‌ها با آن‌ها همزیستی داشته‌اند. افزون بر این، در طول این دوره، نئاندرتال‌ها و انسان‌ها با هم آمیخته شدند و مدرک آن، DNA نئاندرتال یافت‌شده در ژنوم انسان مدرن است.
دانشمندان نوک نیزه‌ها، بقایای حیوانات و سیزده تکه استخوان را که به عنوان استخوان‌های انسان‌های مدرن اولیه شناسایی شده‌اند، در عمق ۲۴ فوتی رسوبات لایه‌ای غار Ilsenhöhle کشف کردند. این یافته‌ها مدارکی هستند که نشان می‌دهند هومو ساپینس‌ها ۴۵۰۰۰ سال پیش در شمال اروپا حضورداشتند.
دی‌ان‌ای ۱۳ قطعه استخوان نشان داد آن‌ها متعلق به هومو ساپینس هستند و توالی میتوکندری آن‌ها با سایر جمعیت‌های اروپایی مطابقت دارد. جالب است که چندین قطعه دارای دودمان مادری یکسان بودند، یعنی از یک فرد یا اقوام زن نزدیک او شکل گرفتند.
این شواهد ژنتیکی، تاییدکننده‌ی اکتشافات قبلی است مبنی بر اینکه هومو ساپینس و هومو نئاندرتالنسیس با هم آمیزش کردند، چون گه‌گاه با هم تعامل داشتند. افزون بر این، نشان می‌دهد مهاجرت انسان‌های امروزی به اروپا و آسیا در حدود ۵۰۰۰۰ سال پیش به نابودی نئاندرتال‌ها کمک کرد که بیش از ۵۰۰۰۰۰ سال منطقه را اشغال کرده بودند.
حفاری لایه‌های تا عمق ۸ متری در رانیس یک چالش تدارکاتی بود و پشتیبانی از این گودال نیازمند داربست‌های دقیق بود
جزئیات این یافته‌ها در سه مقاله منتشرشده در مجلات «طبیعت» و «بوم‌شناسی و تکامل طبیعت» ارائه شده است.
تیغه‌های سنگی در رانیس شبیه ابزارهای سنگی هستند که در چندین مکان در موراویا، لهستان، آلمان و بریتانیا یافت شدند. این ابزارها که گمان می‌رود توسط همین فرهنگ تولید شده باشند، به فرهنگ یا مجتمع فنی لینکومبیان-رانیسی-جرزمانوویسی (LRJ) شناخته می‌شوند.
با توجه به قدمت‌گذاری‌های قبلی، سایت رانیس ۴۰۰۰۰ سال یا بیشتر قدمت دارد، اما بدون استخوان‌های قابل‌تشخیص برای نشان دادن اینکه چه کسی این ابزارها را ساخته، روشن نیست آن‌ها محصول نئاندرتال‌ها هستند یا هومو ساپیینس‌ها (انسان خردمند).
ژان ژاک هوبلین، نویسنده مشترک این مطالعه و دیرین‌انسان‌شناس می‌گوید: «غار رانیس حاوی شواهدی از نخستین پراکندگی هومو ساپینس در عرض‌های جغرافیایی شمالی اروپا است. مشخص شد مصنوعات سنگی که تصور می‌شد تولیدات نئاندرتال‌ها باشند، در واقع بخشی از ابزار اولیه هومو ساپینس‌ها بوده است.»
ابزارهای سنگی از LRJ
بررسی دندان‌ها و استخوان‌های حیوانات مجاور نشان داد این انسان‌های اولیه در محیطی خشن با گوزن‌های شمالی، خرس‌های غار، اسب‌ها و کرگدن‌های پشمالو در شرایطی قابل‌مقایسه با سیبری مدرن یا شمال اسکاندیناوی زندگی می‌کردند.
این تیم با استفاده از روش‌های معاصر برای حفاری مجدد رانیس و استخراج DNA میتوکندری از استخوان‌ها، توانست تاریخ سکونت‌گاه‌های اولیه را در سراسر اروپای شمالی بازسازی کند.
تجزیه و تحلیل چندرشته‌ای آن‌ها، گاه‌شمار جدیدی ایجاد کرد که نشان داد بر خلاف تصور رایج، هومو ساپینس‌ها پس از انقراض نئاندرتال‌ها وارد نشده‌اند، بلکه هزاران سال با آن‌ها همزیستی داشته‌اند، یعنی ۴۷۵۰۰ سال پیش به نوبت سایت رانیس را اشغال می‌کردند.