فال حافظ ۲۰ اسفند ماه ۱۴۰۳/ دست از طلب ندارم تا کام من برآید

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیستم اسفند ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

دست از طلب ندارم تا کام من برآید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

کز آتش درونم دود از کفن برآید

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش

نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید

گویند ذکر خیرش در خیل عشقبازان

هر جا که نام حافظ در انجمن برآید

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های سوم و ششم می‌فرماید:

رویت را نشان بده که مردم از هر طرف عاشق و شیدا و حیرانند و به سخن بیا که از لذت کلام تو مرد و زن به فریاد و فغانند.

* در جمعیت عشق بازان، ذکر خیرش را گویند و اسم حافظ بخوبی یاد می‌شود.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

برای انجام کاری عزم خود را جزم کرده و تا پای جان بر سر انجام آن ایستاده‌ای، اما در این میان ناامیدی و ترس از عاقبت این کار تو را عذاب می‌دهد. به خدا توکل کن و در انجام امور شکیبا باش که به طور یقین از کار خود نتیجه مطلوب را به دست خواهی آورد.