فال حافظ ۲۲ اسفند ماه ۱۴۰۳/ گر دست دهد خاک کف پای نگارم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و دوم اسفند ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

گر دست دهد خاک کف پای نگارم

بر لوح بصر خط غباری بنگارم

بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است

از موج سرشکم که رساند به کنارم

پروانه اوگر رسدم در طلب جان

چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم

امروز مکش سر ز وفای من و اندیش

زان شب که من از غم به دعا دست برآرم

زلفین سیاه تو به دلداری عشاق

دادند قراری و ببردند قرارم

ای باد از آن باده نسیمی به من‌آور

کان بوی شفابخش بود دفع خمارم

گر قلب دلم را ننهد دوست عیاری

من نقد روان در دمش از دیده شمارم

دامن مفشان از من خاکی که پس از من

زین در نتواند که برد باد غبارم

حافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز است

عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم

تفسیر عرفانی:

۱- در اندیشه‌ای هستید که دست برداشتن از آن برایتان مشکل است. حال که چنین اصرار دارید حافظ نیز با شما هم عقیده است.

۲- حضرت حافظ در بیت‌های سوم، هفتم و هشتم می‌فرماید:

اگر پروانه آن جانان در طلب جان من باشد، مانند شمع در یک لحظه آن را تقدیمش می‌کنم.

* اگر محبوب برای قلب ناخالص من مقدار و ارزش معین کند، من از اشک چشم را در راهش می‌گذرام.

* از من خاکی و خاکسار که حتی پس از مرگ من، باد هم قادر نخواهد بود که من را از درگاه تو بیرون برد.

تعبیر غزل:

برای رسیدن به نیتی که در سر داری با تمام نیرو در تلاشی و از هیچ گونه تلاشی فروگذار نمی‌کنی. هیچ کس نخواهد توانست در راه رسیدن تو به مقصودت خللی ایجاد کند. تو در چند قدمی پیروزی ایستاده‌ای و به امید خدا به زودی آنچه را که خواهان آن هستی، بدست خواهی آورد.