فال حافظ ۲۷ اسفند ماه ۱۴۰۳/ بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و هفتم اسفند ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

زان باده که در میکده عشق فروشند

ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش

در خرقه چو آتش زدی‌ای عارف سالک

جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش

دلدار که گفتا به توام دل نگران است

گو می‌رسم اینک به سلامت نگران باش

خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش

ای درج محبت به همان مهر و نشان باش

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند

ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش

حافظ که هوس می‌کندش جام جهان بین

گو در نظر آصف جمشید مکان باش

 تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های سوم تا پنجم می‌فرماید:

*ای شناسای رهرو حق، چون در خرقه تن آتش زدی و ریا و غرور را ترک کردی، اینک کوشش کن برای قلندری در محفل رندان جهان، صدرنشین باشی.

به محبوب که می‌گفت دلم نگران و منتظر تو می‌باشد، بازگو که اکنون سالم و ایمن به نزد تو می‌آیم. چشم به راه باش.

* دل من از اندوه دوری آن لب لعل سرخ رنگ، خون گردیده ای، صندوقچه محبت همچنان با مهر و نشان عشق گذشته، دست نخورده بمان.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

عمری است منتظر کسی هستی که به زندگیت سروسامانی دهد، اما حالا که نیت ایجاد یک تحول مثبت را در زندگی کرده‌ای بهتر است تردید نکنی و هرچه سریعتر به نیت خود جامه عمل بپوشانی، زیرا نگرانی تو در این موارد کاملا بیهوده است. اگر می‌خواهی به مقصود و مراد خود برسی اکنون زمان عمل رسیده. هرچه سریعتر آغاز کن که به بزرگی و عزت خواهی رسید.