فال حافظ ۵ فروردین ماه ۱۴۰۳/ حافظ مکن شکایت‌ گر وصل دوست خواهی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز پنجم فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

شد حظ عمر حاصل‌گر زان که با تو ما را

هرگز به عمر روزی روزی شود وصالی

آن دم که با تو باشم یک سال هست روزی

وان دم که بی‌تو باشم یک لحظه هست سالی

چون من خیال رویت جانا به خواب بینم

کز خواب می‌نبیند چشمم به جز خیالی

رحم آر بر دل من کز مهر روی خوبت

شد شخص ناتوانم باریک، چون هلالی

حافظ مکن شکایت‌گر وصل دوست خواهی

زین بیشتر بباید بر هجرت احتمالی

تفسیر عرفانی:

هر آن کس که طالب دوست و عشق او را در جان بپرورد، عشقش نابودی نمی‌پزیرد. در این صورت اگر لحظه‌ای به وصالش نایل گردد، به منتهای آرزویش خواهد رسید. عاشق حقیقی کسی است که تاب فراق دوست را نداشته باشد. چنان که لحظه‌یی دوری از معشوق در نظرش بسیار جلوه کند.

تعبیر غزل:

از تنبلی و تن‌پروری هیج کس به مقامی دست نیافته است. آرزوهای بزرگی در سر داری، ولی همتت به بزرگی آرزوهایت نیست. بدان که گوهر قیمتی از کام نهنگان درآرند.