فال حافظ ۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳/ دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز نهم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

ای گل به شکر آن که تویی پادشاه حسن

با بلبلان بی‌دل شیدا مکن غرور

از دست غیبت تو شکایت نمی‌کنم

تا نیست غیبتی نبود لذت حضور

گر دیگران به عیش و طرب خرمند و شاد

ما را غم نگار بود مایه سرور

زاهد اگر به حور و قصور است امیدوار

ما را شرابخانه قصور است و یار حور

می‌خور به بانگ چنگ و مخور غصه‌ور کسی

گوید تو را که باده مخور گو هوالغفور

حافظ شکایت از غم هجران چه می‌کنی

در هجر وصل باشد و در ظلمت است نور

تفسیر عرفانی:

شرح جلالی بر حافظ۱٫بار دیگر بلبل عاشق و شکیبا از شاخه‌ی سرو بلند قامت آواز سر دارد که چشم بد از روی گل دور باد؛ بلبل با آواز خود رسیدن فصل بهار را نوید می‌دهد. فصل عشق و مستی فرا می‌رسد.

ای گل سرخ! به شکرانه‌ی آنکه بر دل بلبل عاشق سلطنت می‌کنی و پادشاه جمال و زیبایی هستی، با این بلبلان عاشق و بیدل، تکبّر نکن.

تعبیر غزل:

ای صاحب فال با کمال تواضع و به خاطر صبر و استقامتی که در دل خود داشته ای، به همه آرزوهایت خواهی رسید. بهتر است هرچه سریعتر گله و شکایت از بخت و اقبالت را کنار بگذاری و به هر آنچه که در اختیارت قرار دارد، قدردان و راضی باشی.

در پی چیزی که از دسترس تو دور بوده و ممکن است مشکلات به دنبال آن باشند، خود را به خطر نینداز و در انجام هیچ کار مهمی عجله نکن، زیرا هرچیز با صبر و حوصله به دست می‌آید.

مغرور نباش و با دیگران به محبت و خوش‌خویی رفتار کن، تا موفقیت‌هایی که به دست آورده‌ای تو را به تکبر نکشاند. بدان که خداوند گناهکاران پشیمان را مورد بخشش خود قرار میدهد و توبه‌کاران را می‌پذیرد، بنابراین از لطف و رحمت او مأیوس نشو.

در آخر، به یاد داشته باش که تا هنگام جدایی (هجران) نیاید، لذت وصال را درک نمیکنی و تا زمانی که در تاریکی نیفتاده‌ای، نخواهی فهمید که نور و روشنایی چه نعمت بزرگی است.