فال حافظ ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۳/ عشق در هر گوشهای افسانهای خواند ز من
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بینظیر اشعارش را پیوند آنها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بیجهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زدهاند.
تفال امروز هفدهم خرداد ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسانالغیب را در اینجا میخوانید:
چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من
ور بگویم دل بگردان رو بگرداند ز من
روی رنگین را به هر کس مینماید همچو گل
ور بگویم بازپوشان بازپوشاند ز من
چشم خود را گفتم آخر یک نظر سیرش ببین
گفت میخواهی مگر تا جوی خون راند ز من
او به خونم تشنه و من بر لبش تا، چون شود
کام بستانم از او یا داد بستاند ز من
گر چو فرهادم به تلخی جان برآید باک نیست
بس حکایتهای شیرین باز میماند ز من
گر چو شمعش پیش میرم بر غمم خندان شود
ور برنجم خاطر نازک برنجاند ز من
دوستان جان دادهام بهر دهانش بنگرید
کو به چیزی مختصر، چون باز میماند ز من
صبر کن حافظ کهگر زین دست باشد درس غم
عشق در هر گوشهای افسانهای خواند ز من
تفسیر عرفانی:
۱- اگر او به شما توجه نکرد، مهم نیست. شما ثابت قدم باشید، چون موفقیت در نهایت با شما خواهد بود. پس نگران نباشید، زیرا شاهین موفقیت و کامیابی در صدد ایجاد لانه در اطراف خانه شماست. مواظب باشید.
۲- او قصد ناراحت کردن شما را ندارد، بلکه میخواهد کاملاً مطمئن شود که چقدر به او علاقه دارید. پس نباید زود از میدان خارج شوید. توصیه میکنم که مقدمات کار را فراهم کنید تا شاهد مقصود را در آغوش گیرید.
۳- این نیت دارای فراز و نشیبهای فروانی است، ولی بالاخره عملی میگردد. به شرط آنکه علاقه، سرعت عمل و مهارت را از دست ندهید و از استادان با تجربه و آگاه استفاده کنید.
تعبیر غزل:
به کسی دل سپردهای که نه تنها نسبت به تو بیاعتناست بلکه با تو سر لجبازی نیز دارد، ولی بدان تمام اینها که تو میبینی تنها ظاهر قضیه است. او اگرچه در ظاهر با تو دشمنی میکند و دیگران را بر تو ترجیح میدهد، ولی در باطن به شدت خواهان توست. از غم و مشکلات عشق گریزی نیست و باید همه را تحمل نمود، ولی به عاقبت شیرین آن میارزد.