فال حافظ ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۳/ کجا یابم وصال چون تو شاهی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و پنجم بهمن ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

سلام الله ما کر اللیالی

و جاوبت المثانی و المثالی

علی وادی الاراک و من علی‌ها

و دار باللوی فوق الرمال

دعاگوی غریبان جهانم

و ادعو بالتواتر و التوالی

به هر منزل که رو آرد خدا را

نگه دارش به لطف لایزالی

منال‌ای دل که در زنجیر زلفش

همه جمعیت است آشفته حالی

ز خطت صد جمال دیگر افزود

که عمرت باد صد سال جلالی

تو می‌باید که باشی‌ور نه سهل است

زیان مایه جاهی و مالی

بر آن نقاش قدرت آفرین باد

که گرد مه کشد خط هلالی

فحبک راحتی فی کل حین

و ذکرک مونسی فی کل حال

سویدای دل من تا قیامت

مباد از شوق و سودای تو خالی

کجا یابم وصال چون تو شاهی

من بدنام رند لاابالی

خدا داند که حافظ را غرض چیست

و علم الله حسبی من سؤالی

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های یازدهم تا سیزدهم می‌فرماید:

دید را محبوبی، چون تو را که شاهی باشی کجا کسی به دست می‌آورد من بی‌قید و بی‌پروا و بدنام چگونه وصالت دست می‌یابم.

* اصل کار این است که تو سالم باشی والا زیان و ضرر مال و مقام جزئی است.

* خداوند آگاه است که حافظ چه قصدی دارد و دانش خداوند برای دانستن مطلوب من کافی است.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

به قول معروف لقمه‌ای بسیار بزرگتر از دهان خود برداشته‌ای و از وصال به مقصود ناامیدی، زیرا بین تو و آن نیت فاصله بسیاری است. اما تو انسانی پاک دل و ساده هستی و وجودت از غرض ورزی خالی است. خداوند نیز به یمن این حس نیکو تو را در انجام این نیت یاری خواهد کرد. نگران او نباش که لطف خدا همراه اوست.