فال حافظ ۲۰ دی ماه ۱۴۰۳/ مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیستم دی ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم

تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری

به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم

نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی‌

گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

ندارم دستت از دامن به جز در خاک و آن دم هم

که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم

فرو رفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی

دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم

رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت

نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم

تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده

چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های اول، دوم و آخر می‌فرماید:

* مرا می‌بینی و همین که مرا نگاه می‌کنی در آنوقت رنج مرا زیاد می‌کنی منهم وقتی تو را مشاهده می‌کنم عشقم به تو زیادتر می‌شود.

از اوضاع و احوال و سرو سامان من سوال نمی‌کنی و هیچ نمی‌گویی که حالت چطور است من از اندیشه‌ای که در سر داری اطلاعی ندارم، زیرا در درمان من کوششی نداری آیا درد مرا نمی‌شناسی و نمیدانی چه دردی دارم.

* تو با حافظ مهربانی کن و به رقیب بگو برو از حسادت بمیر، زیرا وقتی مهر و محبت تو را می‌بینم، از دشمن و سخن سرد او باکی ندارم.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

عاشقی صادق هستی و عشق و محبتت هر روز افزون‌تر می‌شود و به هیچ قیمت هم حاضر نیستی دست از عشق بکشی گرچه با مشکلات فراوانی روبرو شده ای. امیدوار باش که بزودی مشکلاتت رفع خواهد شد و دشمنان ناکام می‌مانند و تو به وصال او خواهی رسید.